Język seko tengah
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2500 (1987)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sko | ||
| IETF | sko | ||
| Glottolog | seko1242 | ||
| Ethnologue | sko | ||
| BPS | 0572 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język seko tengah, także: seko, pewanean (a. pewaneang, pohoneang)[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowy w Indonezji (zachodnia część kecamatanu Limbong, rejon rzeki Betue)[2]. Według danych z 1987 roku posługuje się nim 2500 osób[1].
Nie odnotowano znaczących różnic dialektalnych[3]. Wraz z językami seko padang, budong-budong i panasuan tworzy grupę seko w ramach języków południowocelebeskich[4].
Jego użytkownicy posługują się także językiem indonezyjskim. Brak piśmiennictwa[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Seko Tengah, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Barbara F. Grimes i inni, Listing of Austronesian languages, [w:] Darrell T. Tryon (red.), Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995 (Trends in Linguistics. Documentation 10), s. 244, DOI: 10.1515/9783110884012.1.201, ISBN 978-3-11-088401-2, OCLC 868970232 [dostęp 2022-08-06] (ang.).
- ↑ David Mead: Seko Tengah. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-11-14]. (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Seko, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-06] (ang.).