Język kimki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
500 (2004)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
niesklasyfikowany | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sbt | ||
| IETF | sbt | ||
| Glottolog | kimk1238 | ||
| Ethnologue | sbt | ||
| BPS | 0811 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kimki (a. kimgi), także: aipki, sukubatom (a. sukubatong)[1][2][3] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez społeczność etniczną Kimki, blisko granicy z Papuą-Nową Gwineą[4]. Według danych z 2004 r. posługuje się nim 500 osób[1].
Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Batom w dystrykcie Batom (kabupaten Pegunungan Bintang)[4]. Według Ethnologue nie posługują się nim wszyscy członkowie społeczności. W użyciu są także języki indonezyjski i malajski papuaski[1]. W 2004 r. odnotowano, że ma silną pozycję i wciąż jest przekazywany międzypokoleniowo[5][6].
Istnienie języka kimki zarejestrowano w latach 70. XX w., choć już w 1914 r. sporządzono pewną listę słownictwa, które najprawdopodobniej reprezentuje ten język[5][7]. Nie został dobrze udokumentowany (dostępne materiały ograniczają się do danych leksykalnych), a jego przynależność lingwistyczna jest słabo ustalona. W wyd. 14 Ethnologue (2000) uznano, że jest spokrewniony z sąsiednim językiem yetfa-biksi[5][7]. W.A. Foley (2018) i H. Hammarström (2018) opisują go jako język izolowany[3][5]. Timothy Usher umieszcza ten język w grupie południowej języków pauwasi, łącząc go z językami lepki, murkim i kembra[8]. Publikacja Glottolog (4.6) klasyfikuje kimki niezależnie od yetfa-biksi i lepki-murkim-kembra, jako izolat[9][10].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kimki, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Barbara Grimes, Sepik-Ramu Languages, [w:] William Frawley (red.), International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set, wyd. 2, Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:45, DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001, ISBN 978-0-19-513977-8, OCLC 51478240 [dostęp 2022-08-11] (ang.).
- 1 2 Foley 2018 ↓, s. 467.
- 1 2 Bahasa Kimki. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
- 1 2 3 4 Hammarström 2018 ↓, s. 292.
- ↑ Hammarström 2010 ↓, s. 189.
- 1 2 Hammarström 2010 ↓, s. 188.
- ↑ Timothy Usher: South Pauwasi River. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Lepki-Murkim-Kembra. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Kimki. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
Bibliografia
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Harald Hammarström, The status of the least documented language families in the world, „Language Documentation & Conservation”, 4, 2010, s. 177–212, ISSN 1934-5275, OCLC 1443207034 [dostęp 2024-09-01] (ang.).
- Harald Hammarström, Language isolates in the New Guinea region, [w:] Lyle Campbell (red.), Language Isolates, Abingdon–New York: Routledge, 2018 (Routledge Language Family Series), s. 287–322, DOI: 10.4324/9781315750026-11, ISBN 978-1-315-75002-6, ISBN 978-1-317-61091-5, OCLC 1000447105 (ang.).