Język koroni
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
500 (1988) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | xkq | ||
| IETF | xkq | ||
| Glottolog | koro1311 | ||
| Ethnologue | xkq | ||
| BPS | 0530 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język koroni, także oengsongi[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych szacunkowych z 1988 r. posługuje się nim 500 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują pojedynczą wieś Unsongi (kecamatan Bungku Tengah, kabupaten Morowali)[2][3]. Społeczność Koroni przybyła z północno-zachodniego Butonu, według tradycji ustnej migracja miała miejsce przed nadejściem Holendrów[3]. Koroni jest najbliżej spokrewniony z kulisusu i taaloki[4][5]. Niemniej został poddany wpływom miejscowego języka bungku[6].
Potencjalnie zagrożony wymarciem, do czego przyczynia się presja języka indonezyjskiego[7]. W pewnym zakresie znany jest też język bungku[3].
Na istnienie języka koroni wskazał D. Mead w pracach z lat 90. XX w.[4][6]
Przypisy
- 1 2 David Mead: Koroni. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-22)]. (ang.).
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Koroni, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- 1 2 3 Mead 1999 ↓, s. 45.
- 1 2 Mead 1998 ↓, s. 13.
- ↑ Mead 1999 ↓, s. 79.
- 1 2 Mead 1999 ↓, s. 44.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 505.
Bibliografia
- David E. Mead, Proto-Bungku-Tolaki: reconstruction of its phonology and aspects of its morphosyntax, Ann Arbor: UMI Dissertation Services, 1998, OCLC 222911641 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- David E. Mead, The Bungku-Tolaki Languages of South-eastern Sulawesi, Indonesia, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999 (Pacific Linguistics D-91), DOI: 10.15144/PL-D91, ISBN 0-85883-473-1, OCLC 38816768 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).