Język taaloki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
550 (2005) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tlk | ||
| IETF | tlk | ||
| Glottolog | talo1252 | ||
| Ethnologue | tlk | ||
| BPS | 0613 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język taaloki (taloki, taluki, talloki)[1][2][3] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych szacunkowych z 2005 r. posługuje się nim 550 osób[2][3].
Jego użytkownicy zamieszkują rejon dwóch wsi: Maligano (na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Buton) i Wakalambe (kecamatan Kapontori, w południowej części wyspy)[4]. Powszechna jest wielojęzyczność (muna, indonezyjski)[5][6]. W pewnym zakresie są znane języki wolio i kulisusu[6].
Rola taaloki ogranicza się do wąskiego spektrum domen komunikacyjnych (kontakty domowe i sąsiedzkie). Rodzimy język nie jest znany osobom z zewnątrz. W edukacji, środkach masowego przekazu i komunikacji pisanej zasadniczą rolę odgrywa język indonezyjski[6]. Dominującym językiem regionalnym jest muna[4][7]. Najbliżej spokrewnione języki to kulisusu i koroni[8][9].
Istnieją różne formy ortograficzne nazwy tego języka i grupy etnicznej. Wśród samych użytkowników języka preferowana jest forma pisowni „taaloki”; inne spotykane warianty zapisu to „taloki” i „talloki”, a lokalną formą „taluki” posługują się osoby spoza społeczności Taaloki. Ludność Taaloki bywa też określana mianem To Koroni; grupy Taaloki i Koroni łączą bowiem bliskie związki historyczne i językowe[1].
Potencjalnie zagrożony wymarciem, do czego przyczynia się presja innych języków[5]. Stwierdzono wzrost roli języka narodowego, który staje się preferowanym środkiem komunikacji[6].
Na istnienie języka taloki wskazał R. van den Berg w pracy z 1991 r.[10]
Przypisy
- 1 2 Mead 2020 ↓, s. 1.
- 1 2 David Mead: Taloki. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-22)]. (ang.).
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Taloki, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Mead 1999 ↓, s. 42.
- 1 2 Wurm 2007 ↓, s. 540.
- 1 2 3 4 Mead 2020 ↓, s. 3.
- ↑ Mead 1998 ↓, s. 11.
- ↑ Mead 1998 ↓, s. 13.
- ↑ Mead 1999 ↓, s. 79.
- ↑ van den Berg 1991 ↓, s. 23–24.
Bibliografia
- René van den Berg, Muna Dialects and Munic Languages: Towards a Reconstruction, [w:] Ray Harlow (red.), VICAL 2: Western Austronesian and contact languages: Papers from the Fifth International Conference on Austronesian Linguistics, Auckland: Linguistic Society of New Zealand, 1991, s. 21–51, ISBN 0-908928-00-9, OCLC 59606647 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- David E. Mead, Proto-Bungku-Tolaki: reconstruction of its phonology and aspects of its morphosyntax, Ann Arbor: UMI Dissertation Services, 1998, OCLC 222911641 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- David E. Mead, The Bungku-Tolaki Languages of South-eastern Sulawesi, Indonesia, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999 (Pacific Linguistics D-91), DOI: 10.15144/PL-D91, ISBN 0-85883-473-1, OCLC 38816768 [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- David Mead, Taaloki Word List and Notes, Sulawesi Language Alliance, 2020 (Sulang Language Data and Working Papers: Word Lists 11) [dostęp 2024-08-22] (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).