Język mairasi
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
3300 (1996) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | zrs | ||
| IETF | zrs | ||
| Glottolog | nucl1594 | ||
| Ethnologue | zrs | ||
| WALS | mrs | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mairasi, także: faranyao (a. faranjao, faranjo, faranyau), kaniran[1] – język papuaski z rodziny języków mairasi, używany na półwyspie Bomberai w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. Według danych z 1996 r. posługuje się nim 3300 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują ~26 wsi na wschód i północ od miasta Kaimana[2]. W użyciu są również języki indonezyjski i kowiai[1]. Przeszedł długą historię kontaktu z językami austronezyjskimi[3]. Występuje złożona morfologia czasownika[4].
Przypuszcza się, że dialekt północno-wschodni może być odrębnym językiem[1]. Mairasi, wraz z dwoma blisko spokrewnionymi językami: mer (muri) i semimi, tworzy rodzinę języków mairasi, o nieustalonych związkach z innymi językami[5][6]. C.L. Voorhoeve (1975) zasugerował ich bliższe pokrewieństwo z tanah merah i przynależność do języków transnowogwinejskich[7].
Badaniem tego języka zajmował się Lloyd Peckham. Został opisany w postaci słownika, który nie został jednak przygotowany do publikacji[8][9]. Pozostałe materiały obejmują opisy fonologii (1991)[10] i morfologii czasownikowej (1982)[11], a także starszy słownik (1991)[12] oraz rozmówki (1987)[13]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mairasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ Peckham 1991 ↓, s. 141.
- ↑ Peckham 1982 ↓, s. 94.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 546.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mairasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2022-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-22] (ang.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 544.
- ↑ Voorhoeve 1975 ↓, s. 424–431.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 545.
- ↑ Mairasi – English – Indonesian Dictionary, SIL International, 2004, OCLC 896401838 [dostęp 2023-05-18] (ang. • indonez.).
- ↑ Peckham 1991 ↓.
- ↑ Peckham 1982 ↓.
- ↑ Nancy Peckham i inni, Farir Mairas naʼatuei. Perbendaharaan kata bahasa Mairasi. Mairasi vocabulary, Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991 (Publikasi khusus bahasa-bahasa daerah B-6), ISBN 979-8132-64-5, OCLC 27882914 [dostęp 2023-05-19] (indonez. • ang.).
- ↑ Adriana Waryengsi i inni, Percakapan-percakapan dalam bahasa Mairasi. Farir arao aevo Mairasiar. Mairasi conversations, Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1987 (Publikasi khusus bahasa-bahasa daerah A-7), OCLC 896388282 [dostęp 2023-05-19] (indonez. • ang.).
Bibliografia
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin: De Gruyter Mouton, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Lloyd Peckham, Mairasi verb morphology, [w:] Marit Kana (red.), Workpapers in Indonesian Linguistics, t. 1, Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1982, s. 75–96, OCLC 65880661 [dostęp 2023-05-18] (ang.).
- Lloyd Peckham, Mairasi phonology, [w:] Margaret Hartzler, LaLani Wood (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 10: Irian Jaya, Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 111–145, ISBN 979-8132-74-2, OCLC 221274465 [dostęp 2023-05-18] (ang.).
- Clemens L. Voorhoeve, Central and Western Trans-New Guinea Phylum Languages, [w:] Stephen A. Wurm (red.), New Guinea area languages and language study, t. 1: Papuan languages and the New Guinea linguistic scene, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975 (Pacific Linguistics C-38), s. 345–460, DOI: 10.15144/PL-C38.345, ISBN 978-0-85883-131-5, OCLC 2565788 (ang.).