Język moma

Język moma, także: kulawi (koelawi), kulawi-moma (moma-kulawi) – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych z 1978 r. posługuje się nim 5500 osób^[1].

Nazwa „moma” pochodzi od miejscowej formy przeczenia. Określenie „kulawi”, pochodzące od nazwy doliny, jest niejednoznaczne; bywa bowiem odnoszone także do języka uma^[1]. Dla ujednoznacznienia stosuje się określenia „kulawi północny” i „kulawi-moma”^[1] bądź „moma-kulawi”^[2] .

Moma jest bardzo blisko spokrewniony z językiem lindu (o odrębności obu języków decydują czynniki geograficzne i społeczne)^[1]. Z perspektywy historycznej mógłby być rozpatrywany jako odmiana języka kaili, lecz jest od niego dość odrębny ze względu na wpływy słownikowe uma^[3]. Wyróżnia się trzy dialekty: moma standardowy (dominujący, o dużej liczbie użytkowników), tomado i tado pantolobete^[4].

Według doniesień z 2010 r. pozostaje preferowanym środkiem komunikacji. Jest wykorzystywany w kontaktach swobodnych, również wśród najmłodszego pokolenia, a także w tradycyjnych obrzędach. W sferze religijnej, edukacji i administracji zdecydowanie dominuje język indonezyjski^[1].

W XXI w. powstały słowniki poświęcone językowi moma (Kamus Bahasa Indonesia-Kulawi, 2012^[5] ; Kamus Saku Bahasa Moma-Kulawi..., 2015^[2] ). W XX w. pewne wczesne dane gramatyczne i leksykalne, wraz z materiałami tekstowymi, opublikowali N. Adriani i S.J. Esser (Koelawische taalstudien, 1939)^[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[3].

• DeniD. Karsana DeniD., Tamrin, Wahidah, Kamus Bahasa Indonesia-Kulawi, Makassar: De Lamacca, 2012, ISBN 978-602-263-001-2, OCLC 897797522 [dostęp 2023-05-31]  (indonez.).
• AgusA. Tohama AgusA. i inni, Kamus Saku Bahasa Moma-Kulawi – Bahasa Indonesia – Bahasa Inggris, Sulawesi Tengah: SIL International-Indonesia, 2015 [dostęp 2023-05-31]  (indonez. • ang.).