Język pele-ata
| Obszar |
wyspa Nowa Brytania (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2 tys. (2007) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ata | ||
| IETF | ata | ||
| Glottolog | pele1245 | ||
| Ethnologue | ata | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pele-ata (a. peleata), także: uasilau, uasi (a. wasi, uase)[1] − język izolowany z wyspy Nowa Brytania, należącej do Papui-Nowej Gwinei. Liczba użytkowników w 2007 roku wynosiła 2 tys. osób[1].
Pele i ata to nazwy dwóch jego dialektów. Jest powszechnie używany przez wszystkich członków społeczności. W użyciu są także języki tok pisin i angielski[1].
Opracowano jego słownik (1996)[2]. Jest nauczany w szkołach podstawowych. Zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Pele-Ata, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Kazuo Hashimoto, Ata-English dictionary : Ata Language, West New Britain Province of Papua New Guinea, Ukarumpa, Papua New Guinea: S.I.L, 1996, ISBN 9980-0-1625-6, OCLC 38174271 [dostęp 2023-02-17] (ang.).