Język riantana
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1100 (1977) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ran | ||
| IETF | ran | ||
| Glottolog | rian1263 | ||
| Ethnologue | ran | ||
| BPS | 1011 5 | ||
| WALS | ria | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język riantana (lub riandana)[1] – język papuaski z grupy kolopom, używany na wyspie Kolopom (Frederik Hendrik) w prowincji Papua w Indonezji[2]. Według danych z 1977 roku posługiwało się nim wówczas 1100 osób[3].
Określenie „riantana” znaczy tyle, co „prawdziwi ludzie”[4].
Jego użytkownicy zamieszkują północną część wyspy[1]. Jest wykorzystywany w sferze kontaktów domowych. Stwierdzono, że jest zagrożony wymarciem[3].
Według danych Peta Bahasa jego użytkownicy zamieszkują wieś Suam (dystrykt Tabonji, kabupaten Merauke)[5]. W 1949 r. do obszaru tego języka zaliczono miejscowości: Ambébé (Iramoro), Roàmbu (Soam), Awïra (Kundjubandjung), Kāba, Jòmöka i Jarà[4].
Typologicznie bliski językowi kimaghima[2].
Wczesne dane nt. języków wyspy (w tym riantana) zebrał misjonarz P. Drabbe, autor artykułu z 1949 r.[6] Sporządzono skrótowy opis gramatyki riantana (2015)[7].
Przypisy
- 1 2 Timothy Usher: Riandana. [w:] NewGuineaWorld [on-line]. Linguistik Zentrum Zürich, Universität Zürich. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (ang.).
- 1 2 Evans i in. 2018 ↓, s. 663.
- 1 2 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Riantana, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- 1 2 Drabbe 1949 ↓, s. 1.
- ↑ Bahasa Riantana. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2024-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-02)]. (indonez.).
- ↑ Drabbe 1949 ↓.
- ↑ Yun Jung Hannah Choi, A Sketch Grammar of Riantana, Nanyang Technological University, 2015 (ang.).
Bibliografia
- Nicholas Evans i inni, The languages of Southern New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 641–774, DOI: 10.1515/9783110295252-006, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Petrus Drabbe, Bijzonderheden uit de talen van Frederik-Hendrik-Eiland: Kimaghama, Ndom en Riantana, „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”, 105 (1), 1949, s. 1–24, DOI: 10.1163/22134379-90002486, ISSN 0006-2294, OCLC 5170331619, JSTOR: 27859619 (niderl.).