Język sause
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
250 (2000)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
niesklasyfikowany | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sao | ||
| IETF | sao | ||
| Glottolog | saus1247 | ||
| Ethnologue | sao | ||
| BPS | 1112 4 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sause (a. seuce)[1], także bara[2] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez grupę ludności na południowy zachód od jeziora Sentani. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 250 osób[1].
W publikacji Ethnologue do obszaru tego języka zaliczono wsie: Ures, Mubararon, Sause-Bokoko, Witti-Yadow, Lidya, Puaral[1]. Jest zagrożony wymarciem; znajduje się pod presją języka indonezyjskiego, czemu sprzyja bliskość większej miejscowości Lereh[3].
Jego klasyfikacja nie została dobrze ustalona. T. Usher grupuje go z językiem kapauri (kapori), w obrębie zachodniej grupy języków łańcucha Foja[4]. Wcześniej C.L. Voorhoeve (1975) i S.A. Wurm (1982) klasyfikowali sause pośród języków kaure (wraz z kapauri oraz kaure i narau, od 1982 r. z uwzględnieniem kosare)[5][6]. Alternatywnie jest to język izolowany[4][7]. W klasyfikacji Ethnologue tworzy samodzielną gałąź w ramach języków orya-tor[8]. W.A. Foley (2018) twierdzi, że jego przynależność do rodziny tor jest bardzo wątpliwa (nie potwierdzają tego ubogie dane leksykalne)[9].
Przypisy
- 1 2 3 4 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sause, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Timothy Usher: Sause. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (ang.).
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 536.
- 1 2 Timothy Usher: Kapauri-Sause. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (ang.).
- ↑ Clemens L. Voorhoeve, Languages of Irian Jaya: Checklist, Preliminary Classification, Language Maps, Wordlists, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1975 (Pacific Linguistics B-31), s. 18, 45, DOI: 10.15144/PL-B31, ISBN 0-85883-128-7, OCLC 2965671 (ang.).
- ↑ Stephen A. Wurm, Papuan Languages of Oceania, Tübingen: Narr, 1982 (Ars linguistica 7), s. 197, ISBN 3-87808-357-2, OCLC 8592292 (ang.).
- ↑ Hammarström 2018 ↓, s. 294.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sause, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-21] (ang.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 471–472.
Bibliografia
- William A. Foley, The languages of Northwest New Guinea, [w:] Bill Palmer (red.), The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide, Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018 (The World of Linguistics 4), s. 433–568, DOI: 10.1515/9783110295252-004, ISBN 978-3-11-029525-2, ISBN 978-3-11-028642-7, OCLC 1041880153 (ang.).
- Harald Hammarström, Language isolates in the New Guinea region, [w:] Lyle Campbell (red.), Language Isolates, Abingdon–New York: Routledge, 2018 (Routledge Language Family Series), s. 287–322, DOI: 10.4324/9781315750026-11, ISBN 978-1-315-75002-6, ISBN 978-1-138-82105-7, OCLC 1000447105 (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).