Język staroruski

рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ
Pismo/alfabet

cyrylica, głagolica

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 6 wymarły↗
Kody języka
ISO 639-3 orv
IETF orv
Glottolog oldr1238
GOST 7.75–97 дрр 188
Linguist List orv
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język staroruski (star. rus. рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ, translit. rusĭskŭ językŭ, zwany także językiem wschodniosłowiańskim) – język wschodniosłowiański używany od X do XV wieku, protoplasta współczesnych języków: białoruskiego, rusińskiego, ukraińskiego i rosyjskiego. Zapisywany pierwotnie alfabetem cyrylicznym, jednak w związku ze specyfiką języka staroruskiego i jego odmiennością od języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, dużo rzadziej stosowano litery: Ѣ, Ҁ (koppa) i jusy (Ѧ, Ѫ, Ѩ i Ѭ). Zabytki piśmiennicze w głagolicy występują rzadko, często reprezentując zachodniosłowiańskie naleciałości.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.