Język zachodniopendżabski
| Obszar | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 93 mln[1] | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-3 | pnb | ||||||
| Glottolog | west2386 | ||||||
| Występowanie | |||||||
 Zasięg i klasyfikacja języka lahnda | |||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język zachodniopendżabski, dawniej także określany jako lahnda albo lahndi (pendżabski: lahindi)[1] – język z rodziny indoaryjskiej, używany w prowincji Pendżab w Pakistanie. Wraz z językiem sindhi należy do północno-zachodniej grupy języków indoaryjskich[2], jednakże ze względów geograficznych tradycyjnie często bywa klasyfikowany jako zachodni dialekt języka pendżabskiego (zachodniopendżabski)[3], mimo że ten należy do grupy centralnej języków indoaryjskich.
Według danych z 2015 r. w Pakistanie posługuje się nim blisko 91 mln osób. Dodatkowo ma prawie 2 mln użytkowników na terenie Indii (2007). W użyciu są też języki urdu i angielski[1].
Diaspora pendżabska
Język pendżabski jest w dużym stopniu używany w kilku krajach, do których Pendżabczycy licznie wyemigrowali. Do tych krajów należą: Stany Zjednoczone, Australia, Wielka Brytania oraz Kanada. W Wielkiej Brytanii pendżabski został uznany za drugi, najczęściej używany język zaraz po angielskim[4]. Jest czwartym, najczęściej używanym językiem w Kanadzie po angielskim, francuskim i chińskim[5].
Rodowici użytkownicy języka pendżabskiego
| Miejsce | Państwo | Użytkownicy |
|---|---|---|
| 1. | Pakistan | 76 335 300 (w większości język zachodniopendżabski) |
| 2. | Indie | 29 109 672 (w większości język wschodniopendżabski) |
| 3. | Wielka Brytania | 2 300 000 |
| 4. | Kanada | 1 100 000 |
| 5. | Zjednoczone Emiraty Arabskie | 720 000 |
| 6. | Stany Zjednoczone | 640 000 |
| 7. | Arabia Saudyjska | 620 000 |
| 8. | Hongkong | 260 000 |
| 9. | Malezja | 185 000 |
| 10. | Południowa Afryka | 140 000 |
| 11. | Mjanma | 120 000 |
| 12. | Francja | 90 000 |
| 13. | Włochy | 80 000 |
| 14. | Tajlandia | 75 000 |
| 15. | Japonia | 75 000 |
| 16. | Mauritius | 70 000 |
| 17. | Singapur | 70 000 |
| 18. | Oman | 68 000 |
| 19. | Libia | 65 000 |
| 20. | Bahrajn | 60 000 |
| 21. | Kenia | 55 000 |
| 22. | Australia | 50 000 |
| 23. | Tanzania | 45 000 |
| 24. | Kuwejt | 40 000 |
| 25. | Niemcy | 35 000 |
Przypisy
- 1 2 3 David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Punjabi, Western, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Ethnologue report for Northwestern zone
- ↑ Sieklucka 1998 ↓, s. 17.
- ↑ Punjabi Community. Parlament Wielkiej Brytanii.
- ↑ Punjabi is 4th most spoken language in Canada, „The Times of India”, 14 lutego 2008 [dostęp 2023-09-26] (ang.).
Bibliografia
- Anna Sieklucka, Język pendźabski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1998, ISBN 83-86483-88-1.
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Punjabi, Western, [w:] Ethnologue: Languages of the World, Dallas: SIL International [dostęp 2009-05-07] (ang.).