Ja’akow Grundman

Ja’akow Grundman urodził się na przedmieściach Proszowic przed wybuchem II wojny światowej. Po kampanii wrześniowej rodzina Grundmana przez trzy lata ukrywała się u polskiego rolnika, z którym jeden z wujków Jakoba prowadził interesy^[2].

Pod koniec II wojny światowej ojciec Grundmana wrócił do pracy w branży mąki – był właścicielem małej piekarni, i podzielił się zyskami z polskim rolnikiem zanim wyjechał do Izraela, dając mu swoją firmę i dwa domy^[3]. Po przybyciu do Izraela rodzina osiedliła się w dzielnicy Tel Awiwu – Hatikwie^[4].

Ja’akow Grundman całą swoją karierę piłkarską spędził w klubie Bene Jehuda Tel Awiw, gdzie najpierw grał w drużynach juniorskich, a w 1954 roku dołączył do drużyny seniorskiej, w której będąc jedynym Żydem aszkenazyjskim zyskał przydomek The Pole (Polak)^[2][4]. W sezonie 1958/1959 uzyskał z klubem awans do ekstraklasy izraelskiej, a w sezonie 1967/1968 sięgnął po Puchar Izraela. Po sezonie 1968/1969 Grundman z powodu kontuzji w wieku zaledwie 29 lat zakończył karierę piłkarską.

Ja’akow Grundman w reprezentacji Izraela w latach 1961–1964 rozegrał 8 meczów. Zadebiutował w niej 15 października 1961 roku na stadionie Ramat Gan w meczu eliminacyjnym mistrzostw świata 1962 przeciwko reprezentacji Włoch, który zakończył się zwycięstwem gości 2:4, ostatni mecz rozegrał 2 stycznia 1964 roku na Government Stadium w Hongkongu wygranym 3:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Hongkongu.

Ja’akow Grundman jeszcze w trakcie kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1964–1965 oraz 1966–1968 był grającym trenerem Bene Jehuda Tel Awiw, z którym w sezonie 1973/1974 zdobył Puchar Izraela oraz w latach 1970–1971 prowadził zespół nie będąc już piłkarzem. W latach 1973–1975 prowadził Hapoel Hajfa, z którym w sezonie 1967/1968 sięgnął po Puchar Izraela. Następnie w sezonie 1976/1977 był trenerem Maccabi Tel Awiw, z którym sięgnął po krajowy dublet: mistrzostwo oraz Puchar Izraela, a w latach 1979–1981 trenował Maccabi Netanja, z którym w sezonie 1979/1980 sięgnął po mistrzostwo Izraela. Potem prowadził zespoły: ponownie Maccabi Tel Awiw (1981–1982), po raz czwarty Bene Jehuda Tel Awiw (1983–1984) oraz w latach 1986–1988 Szimszon Tel Awiw, z którym dwukrotnie wygrał rozgrywki Toto Cup (1987, 1988).

W latach 1988–1992 wraz z Jicchakiem Szne’urem prowadził reprezentację Izraela, która pod ich wodzą w eliminacjach do mistrzostw świata 1990 była bardzo blisko awansu na turniej finałowy do Włoch, jednak przegrała dwumecz w barażu interkontynentalnym z faworyzowaną reprezentacją Kolumbii.

Potem Grundman w 1992 roku przez kilka miesięcy prowadził Hapoel Tel Awiw oraz dwukrotnie Bene Jehuda Tel Awiw (1995–1997, 1997–1998), po czym zakończył karierę trenerską.

Bene Jehuda Tel Awiw

• Awans do ekstraklasy izraelskiej: 1959
• Puchar Izraela: 1968

Bene Jehuda Tel Awiw

• Puchar Izraela: 1968

Hapoel Hajfa

• Puchar Izraela: 1974

Maccabi Tel Awiw

• Mistrzostwo Izraela: 1977
• Puchar Izraela: 1977

Maccabi Netanja

• Mistrzostwo Izraela: 1980

Szimszon Tel Awiw

• Toto Cup: 1987, 1988

• Order zasługi FIFA: 2004