Jacek Komuda

Jacek Komuda
Ilustracja
Jacek Komuda na Polconie 2007 w Warszawie
Imię i nazwisko

Jacek Lech Komuda

Data urodzenia

23 czerwca 1972

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

literatura

Epoka

powieść historyczna, powieść fantasy

Ważne dzieła
  • Bohun
  • Galeony wojny
  • Samozwaniec

Jacek Lech Komuda (ur. 23 czerwca 1972) – polski pisarz, z wykształcenia historyk. Autor powieści i opowiadań historycznych osadzonych głównie w realiach Polski sarmackiej.

Życiorys

Uzyskał tytuł zawodowy magistra historii[1]. Karierę pisarską rozpoczął w 1999 Opowieściami z Dzikich Pól. Wcześniej zadebiutował na łamach „Fantastyki” opowiadaniem Czarna Cytadela. Od 2002 związany z lubelskim wydawnictwem Fabryka Słów, w którym opublikował łącznie około dwudziestu książek. Bohaterem wielu jego opowiadań i powieści jest Jacek Dydyński – małopolski szlachcic-awanturnik. W 2009 rozpoczął cykl powieściowy „Orły na Kremlu”, którego głównym bohaterem jest właśnie Dydyński, a akcja dzieje się podczas wyprawy Dymitra Samozwańca na Moskwę w latach 1604–1606.

W 2009 otrzymał nagrodę im. Leonida Teligi za marynistyczną powieść Galeony wojny[2][3]. Jego Diabeł Łańcucki był z kolei nominowany do Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego[4].

Jest współautorem gry fabularnej Dzikie Pola oraz scenariuszy do gier wideo Earth 2160[5] oraz Deadfall Adventures[6]. Był redaktorem miesięcznika o grach komputerowych „Gamestar”, pracował również w „Clicku!” i „Komputer Świat Gry”. Publikował artykuły historyczne oraz scenariusze i materiały do Dzikich Pól w magazynie Magia i Miecz. Obecnie pisze artykuły do tygodnika konserwatywno-liberalnego Do Rzeczy.[7]

Otrzymał Statuetkę Strażnika Pamięci 2023 w kategorii „Twórca” za „wielką wartość twórczości literackiej dla budzenia i zachowania polskiej pamięci historycznej”. Redakcja „Do Rzeczy” doceniła takie powieści jak „Diabeł Łańcucki” i „Banita” z czasów sarmackich oraz „Hubal”, „Westerplatte” i „Wizna” z czasów drugiej wojny światowej[8].

W 2024 został laureatem Nagrody im. Tomasza Merty „Między Literaturą a Historią” .[9][10]

Publikacje

Cykl Orły na Kremlu

  • Samozwaniec, t. 1 (powieść, Fabryka Słów 2009, ISBN 978-83-7574-039-4)
  • Samozwaniec, t. 2 (powieść, Fabryka Słów 2010, ISBN 978-83-7574-174-2)
  • Samozwaniec, t. 3 (powieść, Fabryka Słów 2011, ISBN 978-83-7574-513-9)
  • Samozwaniec, t. 4 (powieść, Fabryka Słów 2013, ISBN 978-83-7574-870-3)
  • Moskiewska ladacznica, Tom I, t. 5 (powieść, Fabryka Słów 2017, ISBN 978-83-7964-257-1)

Inne powieści i zbiory opowiadań

  • Opowieści z Dzikich Pól (zbiór opowiadań, Alfa 1999, ISBN 83-7179-165-8)
  • Wilcze gniazdo (powieść, Fabryka Słów 2002, ISBN 83-89011-11-5)
  • Opowieści z Dzikich Pól, wyd. zmienione (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2004, ISBN 83-89011-46-8)
  • Warchoły i pijanice (książka popularnonaukowa, Fabryka Słów 2004, ISBN 83-89011-40-9)
  • Imię bestii (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2005, ISBN 83-89011-73-5)
  • Bohun (powieść, Fabryka Słów 2006, ISBN 83-60505-08-X)
  • Czarna szabla (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2007, ISBN 978-83-60505-32-8)
  • Diabeł Łańcucki (powieść, Fabryka Słów 2007, ISBN 978-83-60505-56-4)
  • Galeony wojny, t. 1 (powieść, Fabryka Słów 2007, ISBN 978-83-60505-75-5)
  • Galeony wojny, t. 2 (powieść, Fabryka Słów 2008, ISBN 978-83-60505-88-5)
  • Czarna bandera (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2008, ISBN 978-83-7574-000-4)
  • Herezjarcha (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2008, ISBN 978-83-7574-006-6)
  • Banita (powieść, Fabryka Słów 2010, ISBN 978-83-7574-159-9)
  • Krzyżacka zawierucha (powieść, Fabryka Słów 2010, ISBN 978-83-7574-264-0)
  • Zborowski (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2012, ISBN 978-83-7574-784-3)
  • Ostatni honorowy (powieść, Fabryka Słów 2015)
  • Hubal (powieść, Fabryka Słów 2016)
  • Jaksa (zbiór opowiadań, Fabryka Słów 2018)
  • Jaksa. Bies idzie za mną (powieść, Fabryka Słów 2019)
  • Westerplatte (powieść, Fabryka Słów 2019)
  • Wizna (powieść, Fabryka Słów 2020)
  • Zawisza. Czarne Krzyże (powieść, Fabryka Słów 2021)
  • Zawisza. Złamany Półksiężyc (powieść, Fabryka Słów 2023)
  • Obżartuchy i opilce (przewodnik kulinarno-geograficzno-historyczny, Fabryka Słów 2024)
  • Upadek. Jak straciliśmy I Rzeczpospolitą (Fabryka Słów 2025, ISBN 978-83-8375-005-7)

Opowiadania

  • Czarna Cytadela („Nowa Fantastyka” 5/1991)
  • Topór i szubienica („Voyager Almanach Grozy i Fantastyki” 8/1994–1995)
  • Veto („Złoty Smok” 1(3)/1995)
  • Zapomniana duma („Fenix” 2/1995)
  • Trzech do podziału („Nowa Fantastyka” 6/1996)
  • Wampiry z Odrzykońskiej („Nowa Fantastyka” 12/1999)
  • Tak daleko od nieba („Nowa Fantastyka” 6/1997 oraz antologia Robimy rewolucję, Prószyński i S-ka 2000)
  • Nobile verbum („Nowa Fantastyka” 8/2003)
  • 36 pięter w dół (antologia Demony, Fabryka Słów 2004)
  • Diabeł w kamieniu („Nowa Fantastyka” 10/2004)
  • Wilczyca (antologia Niech żyje Polska hura!, t.1, Fabryka Słów 2006)
  • Horda („Nowa Fantastyka” 8/2018)
  • Mowa nienawiści pokutnika Duki („Nowy Napis Co Tydzień” 14/2019)
  • Dalian, będziesz ćwiartowany („Nowa Fantastyka” 7/2020)

Przypisy

  1. ↑ Daniel Elkader, Wywiad z Jackiem Komudą [online], katedra.nast.pl, 12 stycznia 2007 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  2. ↑ Wręczono Nagrody im. L. Teligi [online], zagle.se.pl, 10 sierpnia 2009 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  3. ↑ Sienio, "Galeony wojny" nagrodzone! [online], paradoks.net.pl, 26 lipca 2009 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  4. ↑ Ewa Markowska, A Żuławskiego dostaje... Dukaj [online], polter.pl, 22 października 2008 [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  5. ↑ Earth 2160 [online], mobygames.com [dostęp 2019-06-22] (pol.).
  6. ↑ Deadfall Adventures [online], mobygames.com [dostęp 2019-06-22] (ang.).
  7. ↑ Do Rzeczy [online], tygodnik.dorzeczy.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
  8. ↑ Jacek Komuda z Nagrodą Strażnik Pamięci [online], Rynek książki [dostęp 2023-10-12] (pol.).
  9. ↑ Jacek Komuda laureatem Nagrody im. Tomasza Merty „Między Literaturą a Historią” [online], dzieje.pl [dostęp 2024-12-20].
  10. ↑ Uroczystość wręczenia Nagrody im. Tomasza Merty „Między Literaturą a Historią” - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2024-12-20] (pol.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.