Jan Antoni Langenhahn (młodszy)

Jan Antoni Langenhahn, Johann Anton Langenhahn, także Langenhan (ur. w grudniu 1737 w Toruniu, zm. 1795 tamże^[1]) – rzeźbiarz toruński.

Był synem Jana Antoniego, także rzeźbiarza pracującego w Toruniu, w którego warsztacie od 1751 uczył się tradycyjnego rodzinnego rzemiosła. W 1755 wyzwolił się na czeladnika i rozpoczął wędrówkę czeladniczą, nabywając praktycznych umiejętności głównie w Gdańsku. Do Torunia powrócił dopiero po śmierci ojca, zmarłego w 1757; w 1758 przedstawił świadectwo odbycia praktyki czeladniczej w Gdańsku i został dopuszczony do egzaminu mistrzowskiego, który zdał z powodzeniem 24 października tegoż roku. Wpisany do cechu toruńskiego, niebawem ożenił się z Anną Elizą Schulz^[1].

Nie wiadomo, czy tworzył on samodzielne rzeźby. Przypisuje mu się wykonanie w 1759 ornamentów na ambonie, prospekcie organowym oraz w bocznych emporach w kościele staromiejskim. Przypuszcza się, że mógł stworzyć również figurki króla Dawida i aniołów dmących w puzony^[2].

Langenhahn znał język polski i dzięki temu od 1780 mógł pełnić obowiązki polskiego kantora i dzwonnika w kościele św. Trójcy na toruńskim Nowym Mieście. Od 1793 roku był też nauczycielem rysunku w gimnazjum w Toruniu^[2].

Jan Antoni Langenhahn młodszy zmarł w Toruniu w 1795. Jego syn Jan Gottlieb był w 1787 notowany w aktach cechu toruńskiego jako czeladnik rzeźbiarski^[1].

• MarianM. Arszyński MarianM., Jan Antoni Langenhahn Starszy (1700–1757), Jan Antoni Langenhahn Młodszy (1737–1795) rzeźbiarze toruńscy, [w:] JózefJ. Poklewski (red.), Artyści w dawnym Toruniu, Warszawa-Poznań-Toruń: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985 .
• AdamA. Kucharski AdamA., Langenhahn Jan Antoni II (Młodszy), [w:] KrzysztofK. Mikulski (red.), Toruński Słownik Biograficzny, t. 5, Towarzystwo Miłośników Torunia, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, 2007, ISSN 1505-9316 .