Jan Habryka

Jan Habryka
Ilustracja
Jan Habryka (1928)
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1840
Brzęczkowice

Data i miejsce śmierci

8 czerwca 1928
Janów

Zawód, zajęcie

górnik

Narodowość

polska

Jan Habryka (ur. 2 sierpnia 1840 w Brzęczkowicach, zm. 8 czerwca 1928 w Janowie) – polski górnik, działacz narodowy i społeczny, uczestnik powstania styczniowego.

Życiorys

Urodził się 2 sierpnia 1840 roku w Brzęczkowicach (późniejsza część Mysłowic)[1][2]. W późniejszych latach przeprowadził się wraz z rodziną do Janowa (późniejsza część Katowic), a wskutek ciężkich warunków materialnych już jako młody chłopiec podjął pracę jako górnik – na późniejszej kopalni „Wieczorek”[2].

Gdy w 1863 roku wybuchło powstanie styczniowe, przedostał się do Królestwa Kongresowego i wstąpił prawdopodobnie do oddziału Apolinarego Kurowskiego, który operował na pograniczu Górnego Śląska. Po upadku powstania wrócił na Górny Śląsk, dalej pracując jako górnik i angażując się w działalność propolską[3].

W okresie powstań śląskich i plebiscytu, pomimo podeszłego wieku, udzielał się w akcji propagandowej[2]. W latach międzywojennych został awansowany na stopień podporucznika. Zapraszano go do szkół, gdzie opowiadał uczniom o wojennych doświadczeniach[4]. Był przyjacielem Związku Powstańców Śląskich[5] – zrzeszony był w grupie Janów Miejski[4].

Zmarł 8 czerwca 1928 roku w Janowie, a jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną[3][1].

Życie prywatne

Pochodził z rodziny Stanisława i Katarzyny z domu Żabczyńska[2].

Miał kilkoro dzieci, w tym córkę Julię Knapkową, działaczkę narodową. Jego wnuk Roman Knapek brał udział w obronie Górnego Śląska we wrześniu 1939 roku i został ścięty w katowickim więzieniu 13 października 1942 roku. Spokrewniony był także z Julią Habryką, którą aresztowano i zabito z rąk Niemców za uczestnictwo w ruchu oporu[3].

Przypisy

Bibliografia