Julia Habryka

Julia Habryka (ur. 16 czerwca 1896 w Mysłowicach, zm. 24 listopada 1942 w KL Auschwitz) – polska działaczka społeczna i socjalistyczna, związana z Polską Partią Socjalistyczną.

Urodziła się 16 czerwca 1896 roku w Mysłowicach^[1]. Miała wykształcenie podstawowe i w latach międzywojennych nie pracowała zawodowo – zajmowała się gospodarstwem domowym. Prowadziła natomiast działalność społeczną i partyjną wraz z mężem Janem. Należała do sekcji kobiet Polskiej Partii Socjalistycznej^[2].

W czasie niemieckiej okupacji podczas II wojny światowej pracowała dorywczo, a także działała w konspiracji w Polskiej Partii Socjalistycznej – w jej mieszkaniu od października 1939 roku odbywały się zebrania konspiracyjne^[2]. Była także łączniczką^[3].

Za udział w ruchu oporu^[4] we wrześniu 1941 roku została aresztowana przez Gestapo w jej własnym domu. Funkcjonariusze chcieli aresztować także jej męża Jana, ale on już wtedy nie żył. Przewieziono ją do więzienia Montelupich w Krakowie^[3].

27 kwietnia 1942 roku trafiła do KL Auschwitz – nadano jej numer 6827^[1]. W obozie chorowała na tyfus i biegunkę^[2]. Tam też zmarła 24 listopada tego samego roku^[1].

Pochodzi z rodziny górnika Jana Drobca i Marianny z domu Sobczyk^[2]. Zamężna była z Janem Habryką, działaczem socjalistycznym. Spokrewniona była także m.in. z górnikiem i weteranem powstania styczniowego Janem Habryką^[4]. Miała trzy córki: Pelagię, Irenę i Elżbietę^[2].

Mieszkała w Mysłowicach przy ulicy Janowskiej^[3].

• Archiwum Wojennej Służby Polek. Habryka Julia, Toruń: Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej w Toruniu [dostęp 2025-03-14]  (pol.).
• JanJ. Kantyka JanJ., WładysławW. Zieliński WładysławW. (red.), Śląski słownik biograficzny, t. 1, Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1977  (pol.).