Jan Kukulski
 Jan Kukulski (1933)[2] | |
 starszy posterunkowy Policji Państwowej | |
| Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   _2r_BAR.svg.png){kind=small}    | |
Jan Kukulski (ur. 22 grudnia 1896 w Brzyściu, zm. 1940 w Kalininie) – sierżant rezerwy Wojska Polskiego, starszy posterunkowy Policji Państwowej, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Wojciecha i Franciszki z Krępów urodzony 22 grudnia 1896 w Brzyściu, w ówczesnym powiecie mieleckim Królestwa Galicji i Lodomerii[3][4][5]. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej[3]. Do 1914 „pozostawał przy rodzicach”[3].
Żołnierz Legionów Polskich, służył w 2 pułku piechoty, a następnie w 2 oddziale karabinów maszynowych 6 pułku piechoty, w stopniu sekcyjnego[6]. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. W latach 1918–1921 w Wojsku Polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, sierżant w 18 pułku piechoty. 21 kwietnia 1921 został zdemobilizowany[3].
Od 1922 pełnił służbę w Policji Państwowej m.in. w Warszawie i w województwie nowogródzkim. W 1926 ukończył Szkołę Przodowników PP w Sosnowcu z wynikiem bardzo dobrym[3]. W 1933, w stopniu starszego posterunkowego, pełnił służbę na posterunku kolejowym PP w Zdołbunowie[3]. W lutym 1939 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Horodzieju.
We wrześniu 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, został aresztowany przez władze radzieckie w Horodzieju i osadzony w obozie specjalnym NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Figuruje na Liście wywózkowej 054/2 z 5 maja 1940, poz. 44[7].
Postanowieniem nr 112-52-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień aspiranta Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
Był żonaty, miał dwóch synów: Stefana (ur. 1924) i Józefa (ur. 1926)[3]. W 1940 starszy z braci został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD, a młodszy w kwietniu tego roku deportowany do obwodu północnokazachstańskiego[9][10].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2443[3] – 13 kwietnia 1921[11][12]
- Krzyż Niepodległości – 17 marca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[13][14][15]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[5] (po raz pierwszy „za udział w b. Legionach Polskich”[16][17])
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[3]
- Odznaka za Rany i Kontuzje z czterema gwiazdkami[3]
- Krzyż Legionowy[3]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich[6]
- Brązowy Medal Waleczności[18]
Zobacz też
Przypisy
- Jan Kukulski w mundurze z oznakami stopnia starszego posterunkowego pieszego i numerem „13” na naramienniku, który oznaczał Okręg wołyński PP.
- ↑ Jan Kukulski w mundurze z oznakami stopnia starszego posterunkowego pieszego i numerem „13” na naramienniku, który oznaczał Okręg wołyński PP.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Kukulski Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.1-15 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Kukulski Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2025-02-21].
- 1 2 3 Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 462.
- 1 2 Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 224.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 163.
- ↑ Łojek 2008 ↓, s. 218.
- ↑ Indeks Represjonowanych : Kukulski Józef. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Indeks Represjonowanych : Kukulski Stefan. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 811.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-02-21].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 690.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 175.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 204.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 1 A–Ł. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej. W: Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 23: Zbrodnia katyńska między prawdą a kłamstwem. Warszawa: Stowarzyszenie Rodzina Katyńska, 2008. ISSN 1426-4064.
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.