Jan Wróblewski (weterynarz)
.JPG) | |
 podpułkownik lekarz weterynarii | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
5 Pułk Ułanów Zasławskich |
| Stanowiska |
naczelny lekarz weterynarii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
_BAR.svg.png){kind=small}   | |
Jan Józef Wróblewski (ur. 15 maja 1884 w Nasutowie, zm. 1940 w Charkowie) – podpułkownik lekarz weterynarii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Jan Józef Wróblewski urodził się 15 maja 1884 roku w Nasutowie, w rodzinie Adama i Marii z Lecewiczów. Uczył się w rządowym Gimnazjum Męskim w Lublinie. W 1908 roku złożył maturę „Szkole Lubelskiej”. W 1911 roku ukończył studia w Instytucie Weterynaryjnym na Uniwersytecie Dorpackim w Dorpacie z tytułem lekarza weterynarii. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach w 5 pułku Ułanów Zasławskich i 5 Brygadzie Jazdy, w tym walczył w bitwie pod Komarowem.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych, w grupie lekarzy weterynarii[1]. W latach 1923–1924 był komendantem Kadry Okręgowego Szpitala Koni Nr 2 w Lublinie[2][3]. W tym czasie zasiadł w komitecie budowy Domu Żołnierza w Lublinie. Pracował w Komisji Remontowej nr 15. Został kierownikiem służby weterynaryjnej w brygadach jazdy konnej w Warszawie i Kraków. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych[4]. W 1928 roku pełnił obowiązki zastępcy naczelnego lekarza weterynarii w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[5]. Od 1931 pełnił funkcję naczelnego lekarza weterynarii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W 1938 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
W obliczu zagrożenia konfliktem zbrojnym został zmobilizowany latem 1939 roku. Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 roku w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[6][7]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[6], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 488[6].
Upamiętnienie
5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[9][10][11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12][13][14].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” przy Kłodzkiej Szkoła Przedsiębiorczości w Kłodzku został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Jana Wróblewskiego.
Odznaczenia[6]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 358.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1381, 1399.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1258, 1268.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 758.
- 1 2 3 4 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 614.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 359. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 8 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
- Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Jan Wróblewski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 stycznia 2015)].
- Jan Wróblewski. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2015-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 stycznia 2015)].
- Włodzimierz A. Gibasiewicz: Niepowtarzalni. Lekarze weterynarii ofiary II wojny światowej. Warszawa: Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna, 2009, s. 155-156. ISBN 978-83-928526-3-6.