Janinowo

Janinowo
Joninės
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Bujwidze

Populacja
 liczba ludności


0
(2011)

Położenie na mapie rejonu wileńskiego
Mapa konturowa rejonu wileńskiego, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Janinowo”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Janinowo”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Janinowo”
Ziemia54°52′34″N 25°41′49″E/54,876000 25,697000

Janinowo (lit. Joninės) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Bujwidze, nad Wilią.

Współcześnie obejmuje także zabudowania dawnej miejscowości Gałganiszki.

Historia

Pod zaborami i w II Rzeczypospolitej Gałganiszki były zaściankiem włościańskim. W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim, w gminie Bystrzyca. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[1] leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], do 1 kwietnia 1927 w gminie Bystrzyca, następnie w gminie Niemenczyn[2][3]. W 1931 miejscowości liczyły:

  • Janinowo – 6 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku
  • Gałganiszki – 10 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 na niepodległej Litwie.

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu wileńskiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  2. 1 2 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
  3. Dz.U. z 1927 r. nr 24, poz. 189

Bibliografia