Jerzy Kornowicz

Jerzy Marian Kornowicz

Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1959 Lublin
Pochodzenie	polskie
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
Odznaczenia

Jerzy Marian Kornowicz (ur. 12 sierpnia 1959 w Lublinie) – polski kompozytor, od 1 października 2016 (60. edycja) dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”^[1].

W latach 1966–1978 uczył się w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I i II stopnia w Lublinie, w klasie fortepianu Mieczysława Dawidowicza^[2]. Studiował kompozycję u Tadeusza Bairda (1978–1981) i Mariana Borkowskiego (1981–1985) w Akademii Muzycznej w Warszawie oraz u Louisa Andriessena w Konserwatorium Królewskim w Hadze.

Pisze na zamówienie festiwali, instytucji oraz wykonawców z Polski i zagranicy, m.in. Radia BBC, Polskiego Radia, Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia, chóru BBC Singers, Festiwalu Warszawska Jesień, orkiestry De Ereprijs, kwartetu Joachim, Filharmonii Praskiej i Miasta Wrocławia.

Utwory Kornowicza wykonują tacy artyści, jak Krzysztof Bąkowski, Elżbieta Chojnacka, Jerzy Maksymiuk, orkiestry Leopoldinum, Wratislavia, Polska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Muzyki Nowej, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, zespoły Aukso, Weltblech, Melos Ethos Ensemble oraz chór Schola Cantorum Gedanensis.

Prezentowane były na Warszawskiej Jesieni, Światowych Dniach Muzyki, Radiowym Festiwalu BBC, festiwalach w Middelburgu, Cheltenham, Paryżu, Lille, Bukareszcie, Mińsku, Kijowie, Odense, Nowym Jorku i Tokio.

Jego kompozycje uzyskały wyróżnienia na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO („Figury w oplocie” w roku 2000) oraz nominację do Nagrody Muzycznej Publicznych Mediów OPUS („Spiętrzenia” na orkiestrę w 2008).

Założył wraz z pięcioma innymi kompozytorami grupę Kawalerowie błotni, tworzącą muzykę z wątkami improwizowanymi, alternatywnymi i jazzowymi. Grupa koncertowała na festiwalach „Chopin i Jego Europa”, Musica Polonica Nova, Warszawska Jesień, Audio Art w Krakowie, Audio Art w Warszawie i Warszawskich Spotkaniach Muzycznych.

Jerzy Kornowicz obok pracy twórczej prowadzi szeroką działalność społeczną i organizatorską. Był przewodniczącym Koła Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1988–1990), członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (1989–1992 i 2002–2007). W latach 2003–2015 sprawował funkcję prezesa Związku Kompozytorów Polskich. Był współinicjatorem utworzenia Rady Organizacji Pozarządowych Ministra Kultury oraz powstania Instytutu Muzyki i Tańca^[3]. W latach 2004–2006 był wiceprzewodniczącym Rady Organizacji Pozarządowych Ministra Kultury.

Współorganizował Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów „Droga” (1989 i 1991), festiwal „Akordy” w Lublinie, koncerty z cyklu „Generacje” w Polskim Radiu, był kuratorem artystycznym festiwalu „Audio Art” w Warszawie i „Przestrzenie dźwięku” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.

Brał udział w powołaniu Europejskiego Forum Kompozytorów w Wiedniu oraz Europejskiego Porozumienia Kompozytorów i Autorów w Brukseli. Był jurorem w konkursach kompozytorskich im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, im. Karola Szymanowskiego w Warszawie i im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach.

Wykładał instrumentację na Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, a gościnnie na wielu uczelniach polskich i zagranicznych. Jest projektodawcą „Akademii dźwięku” – serii koncertów muzyki współczesnej prezentowanych w warszawskich szkołach. Od 1994 roku zajmuje się pedagogiką i animacją muzyczną w Centrum Kultury „Okopowa” Stowarzyszenia Kultury i Edukacji w Warszawie.

• Interakcje – na sześciu perkusistów (1982)
• Transmission – na fortepian solo (1983)
• Pisane w Polsce – na taśmę (1984)
• Harmonikos – na orkiestrę (1984)
• Tybet I – na taśmę (1985)
• Totale – na orkiestrę (1985)
• Off Reduction – na skrzypce solo (1986)
• Tukuang – płaskowyż Feniksów – na marimbafon (1987)
• Fractus – na kontrabas solo (1988)
• Runda – dla 3 perkusistów-aktorów (1988)
• Relacja – na flet altowy i pogłos elektroniczny (1990)
• Warkocz Bereniki – na fortepian solo (1990)
• Mała pavana – na skrzypce i fortepian (1993)
• Tchnienie i pył – na orkiestrę kameralną (1993)
• Pavanette – na skrzypce i fortepian (1993)
• Puzzler – na orkiestrę kameralną (1995)
• Nieustanne rzeczy wirowanie – na skrzypce solo (1996)
• Turlajśpiewka – na kwartet saksofonowy (1997)
• Figury w oplocie – na orkiestrę (1998-99)
• Metanoja – na klawesyn i taśmę (1998)
• Cztery poematy do tekstów Czesława Miłosza – na głos i fortepian (1999)
• Kształty żywiołów – na klawesyn i taśmę (2000)
• Oczekiwanie – na chór mieszany (2000)
• Spiętrzenia – na kwintet fortepianowy (2001)
• Renesis – na dźwięki natury (2001)
• Zaklęcia – na chór mieszany (2001)
• Lśnienie – na skrzypce i fortepian (2001)
• Wstęga purpury (W szponach walca) – na fortepian (2002)
• Cztery strumienie – na smyczki (2003)
• Zorze I – „Praskie” – na orkiestrę symfoniczną (2004)
• Zorze II – „Ereprijs” – na orkiestrę kameralną (2004-2005)
• Zorze III – „Weltblech” – na zespół instrumentów dętych blaszanych i perkusję (2005)
• Zorze IV – „Melos Ethos” – dla 15 wykonawców (2006)
• Sceny z bezkresu – na zespół instrumentalny, zespół wokalny i live electronics (2006)
• Spiętrzenia na orkiestrę (2007)

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[4]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016)^[5]
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[5]
• Medal Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (2009)^[6]
• Medal Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie (2010)

• Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2005)
• Nagroda Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za zasługi w dziedzinie promocji muzyki polskiej (2008)
• Nagroda Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków za zasługi dla muzyki polskiej (2010)
• Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014)
• Nagroda 100-lecia ZAiKS-u (2018)
• Nagroda Specjalna ZAiKS-u (2022)
• Doroczna Nagroda Związku Kompozytorów Polskich (2022)^[7]

Źródło:^[6].

• Sylwetki muzyków na stronie Kultura Polska
• Książka programowa Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień