Johann Radon
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk matematycznych | |
| Specjalność: rachunek wariacyjny, geometria różniczkowa | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1910 |
| Habilitacja |
1913 |
| Profesura |
1922 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Hamburski |
| Rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego | |
 | |
%252C_Nr._107%252C_bust_(bronze)_in_the_Arkadenhof_of_the_University_of_Vienna-2902.jpg)
Johann Karl August Radon (ur. 16 grudnia 1887 w Děčínie, zm. 25 maja 1956 w Wiedniu[1]) – austriacki matematyk.
W latach 1905-1910 studiował matematykę, fizykę i logikę na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1913 złożył na Uniwersytecie Wiedeńskim pracę doktorską Teoria i zastosowania funkcji zbiorów bezwzględnie addytywnych, aby spełnić wymogi swojej habilitacji, i został privatdozentem. W 1919 został profesorem nadzwyczajnym w Hamburgu, w 1922 został profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Greifswaldzie. W latach 1928–1945 profesor Universität Breslau. 1 października 1946 powrócił do Wiednia na uniwersytet pełniąc w latach 1951-1952 funkcję dziekana i rektora w 1954 roku. Autor wielu prac z zakresu teorii miary.
W 1917 roku opublikował pracę[2], w której udowodnił, że możliwe jest odtworzenie funkcji na podstawie znajomości jej transformaty Radona. Twierdzenie to znalazło zastosowanie w medycynie i stanowi teoretyczną podstawę działania tomografu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Radon Johann, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-12-16].
- ↑ Johann Radon. Über die Bestimmung von Funktionen durch ihre Integralwerte längs gewisser Mannigfaltigkeiten. „Ber. Verh. Säche. Akad. Wiss.”. 69, s. 262-277, 1917. Leipzig.
Linki zewnętrzne
John J. O’Connor; Edmund F. Robertson: Johann Radon w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)