Julia Domna
 Na denarze z 200 r. | |
| cesarzowa rzymska | |
| Okres | |
|---|---|
| Jako żona | |
| Poprzedniczka |
Skantilla |
| Następczyni | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
150/160 |
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec |
Julius Bassianus |
| Mąż | |
| Dzieci | |
Julia Domna (ur. 150/160, zm. 217) – cesarzowa rzymska, Syryjka, urodziła się w Emesie w Syrii. Jej ojcem był najwyższy kapłan boga słońca El Gabala – Julius Bassianus, a siostrą – Julia Maesa.
Swojego przyszłego męża i cesarza rzymskiego Septymiusza Sewera poznała, gdy stacjonował z wojskiem w Syrii (w latach 180-182 n.e.). Septymiusz Sewer od 173 r. był już żonaty, jednak jego żona zmarła, gdy był gubernatorem Galii, co umożliwiło małżeństwo z Julią Domną. Ślub odbył się w Lugdunum (dzisiejszy Lyon) latem 187 roku. W 188 roku Julia urodziła syna Karakallę, a w 189 r. Getę. W 193 r., gdy jej mąż objął tron cesarski, Julia Domna została cesarzową i pozostała nią także po śmierci męża[1].
Przebywając stale u boku Septymiusza Sewera, także w czasie jego kampanii wojskowych, wywierała prawdopodobnie znaczący wpływ na jego polityczne decyzje. W inskrypcjach i legendach na monetach nadawano jej takie tytuły jak Matka Senatu (Mater Senatus) czy Matka Obozów Wojskowych (Mater Castrorum). Oprócz polityki interesowała się także filozofią i literaturą. Po śmierci Sewera w Eboracum (dziś York), 4 lutego 211 r., wraz z synami przewiozła jego prochy do Rzymu. Usiłowała zaprowadzić zgodę pomiędzy swymi zwaśnionymi potomkami, jednak nie mogła powstrzymać śmierci Gety z ręki brata[2]. Przez następne lata współrządziła z cesarzem Karakallą, przyjmując delegacje senatorów, prowadząc oficjalną korespondencję, a nawet zarządzając cesarstwem, kiedy jej syn toczył walki przeciwko Partom. W 217 roku po zamordowaniu Karakalli popełniła samobójstwo, być może poprzez zagłodzenie się na śmierć; według drugiej wersji podanej przez Kasjusza Diona, spowodowała pęknięcie nowotworu piersi, na który cierpiała[3]. Została pochowana w Mauzoleum Augusta.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jasper Burns: Great Women of Imperial Rome. Mothers and Wives of the Caesars. New York: Routledge, 2007, s. 181-182.
- ↑ Julie Langford: Maternal Megalomania. Julia Domna and the Imperial Politics of Motherhood. Baltimore, Maryland: The Johns Hopkins University Press, 2013, s. 1-3.
- ↑ Julie Langford: Maternal Megalomania. Julia Domna and the Imperial Politics of Motherhood. Baltimore, Maryland: The Johns Hopkins University Press, 2013, s. 6-7.