K-7
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ |
ciężki samolot bombowy i pasażerski |
| Konstrukcja |
konstrukcja metalowa, podwozie – stałe |
| Załoga |
11 – 18 |
| Historia | |
| Data oblotu |
21 sierpnia 1933 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
7 silników rzędowych, 12-cylindrowe AM-34 |
| Moc |
750 KM (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
53,00 m |
| Długość |
28,00 m |
| Powierzchnia nośna |
254,00 m² |
| Masa | |
| Własna |
21 000 kg |
| Startowa |
40 000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
234 km/h |
| Prędkość przelotowa |
204 km/h |
| Pułap praktyczny |
5500 m |
| Zasięg |
1000 km |
| Rozbieg |
400 m |
| Dobieg |
300 m |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| w wersji bombowej 8 działek lotniczych kal. 20 mm 8 karabinów maszynowych kal. 7,62 mm bomby o łącznej masie do 16 600 kg | |
| Liczba miejsc | |
| w wersji pasażerskiej 128 | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR | |
K-7 – radziecki ciężki samolot bombowy i pasażerski z okresu międzywojennego.
Historia
W 1928 roku w biurze konstrukcyjnym Konstantina Kalinina rozpoczęto pracę nad samolotem pasażerskim do lotów transkontynentalnych. Projekt tego samolotu zakładał oryginalną konstrukcję, gdyż przestrzeń ładunkowa miała się znajdować w skrzydłach. W związku z tym skrzydła miały duże rozmiary i samolot miał mieć formę latającego skrzydła. W skrzydle znajdowało się pomieszczenie o wymiarach: 6 m szerokości, 10,6 m długości i 2,33 m wysokości, w którym miały znajdować się miejsca dla pasażerów i ładunku. Początkowo samolot miał być napędzany silnikami rzędowymi marki BMW, lecz ostatecznie zastosowano w nim silniki AM-34.
Prototyp samolotu był gotowy w sierpniu 1933 roku i został oznaczony jako K-7, a 21 sierpnia 1933 roku odbył się jego pierwszy lot. Następnie rozpoczęto przeprowadzenia dalszych lotów badawczych, w których wykryto szereg usterek konstrukcyjnych. 21 listopada 1933 roku, w czasie kolejnego lotu, samolot nagle spadł na ziemię i uległ zniszczeniu, a z 20 osób znajdujących się na pokładzie zginęło 15. Katastrofa ta spowodowała przerwanie prac nad tym samolotem, lecz ustalono, że przyczyną katastrofy były drgania siódmego silnika umieszczonego w gondoli kadłuba samolotu.
W 1935 roku pomimo katastrofy biuro K. Kalinina otrzymało polecenie budowy dwóch prototypów samolotu, jednego w wersji pasażerskiej a drugiego bombowej. Jednak zmiany w kierownictwie lotnictwa związane z czystkami stalinowskimi, spowodowały zaniechanie ich budowy. Także sam konstruktor samolotu został aresztowany.