KHL (2009/2010)
| |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Liczba zespołów |
24 | ||
| Runda zasadnicza | |||
| Termin |
10 września 2009 – 27 kwietnia 2010 | ||
| Liczba kolejek |
56 | ||
| Liczba meczów |
672 | ||
| Liczba bramek |
3737 | ||
| Zwycięzca |
Konferencja Zachodnia: HK MWD Bałaszycha | ||
| Król strzelców |
Marcel Hossa (Dinamo Ryga) | ||
| MVP |
Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) | ||
| Najskuteczniejszy zawodnik |
Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi) | ||
| Runda finałowa | |||
| Liczba meczów |
72 | ||
| Bramki |
343 | ||
| Zwycięzca | |||
| Król strzelców |
Aleksiej Ugarow (HK MWD Bałaszycha) | ||
| MVP |
Ilja Nikulin (Ak Bars Kazań) | ||
| Najskuteczniejszy zawodnik |
Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) | ||
Sezon KHL 2009/2010 – drugi sezon ligi KHL. W rozgrywkach brało udział 24 zespoły z czterech państw: Rosji, Łotwy, Białorusi oraz Kazachstanu. Pierwszy mecz sezonu odbył się 10 września 2009 roku. W lutym z racji Igrzysk Olimpijskich nastąpiła przerwa w rozgrywkach. Ostatni mecz rozgrywek odbył się 27 kwietnia 2010 roku.
Mistrzostwo ligi oraz Puchar Gagarina zdobyła drużyna tatarska drużyna Ak Bars Kazań, która w finale pokonała HK MWD Bałaszycha 4:3.
Kluby uczestniczące
W drugim sezonie KHL rozgrywki liczyły nadal 24 zespoły. W porównaniu do poprzedniego sezonu, w rozgrywkach nie wystartował Chimik Woskriesiensk (klub wycofano z ligi z powodu kłopotów finansowych)[1]. Jego miejsce zajęła drużyna Awtomobilist Jekaterynburg. Przed rozpoczęciem sezonu, latem 2009 roku zainteresowanie grą w KHL wykazywał klub Wyższej ligi, Jugra Chanty-Mansyjsk, po zwycięstwie w tychże rozgrywkach.
W sezonie 2009/2010 po raz pierwszy wprowadzono podział zespołów według kryteriów geograficznych (według wzoru zaczerpniętego z rozgrywek NHL). Ustalono mianowicie podział na dwie konferencje: Zachód oraz Wschód (po 12 drużyn). W ramach tego podziału utworzono dodatkowo cztery dywizje (po dwie w każdej Konferencji). Każda z Dywizji liczy 6 drużyn.
| Konferencja Zachód | Konferencja Wschód | ||
|---|---|---|---|
| Dywizja Bobrowa | Dywizja Tarasowa | Dywizja Charłamowa | Dywizja Czernyszowa |
KHL Junior Draft 2009
1 czerwca 2009 roku w Moskwie odbył się pierwszy w historii draft. Kluby występujące w lidze mogły w nim wybrać zawodników w wieku od 17 do 20 lat. Z numerem pierwszym wybrany został Rosjanin Michaił Pasznin, pochodzący z klubu Mieczeł Czelabińsk. Obrońca ten został wybrany przez drużynę CSKA Moskwa. Łącznie zostało wybranych 85 graczy: 7 bramkarzy, 34 obrońców i 44 napastników z 9 państw: 44 Rosjan, 11 Szwedów, 7 Czechów, 6 Finów, 5 Białorusinów, po czterech Łotyszy i Słowaków, trzech Kanadyjczyków oraz jeden Szwajcar.
Młodzieżowa Hokejowa Liga
Przed sezonem stworzono rozgrywki z udziałem zespołów będących zapleczem dla drużyn KHL – pod nazwą Młodzieżowa Hokejowa Liga (MHL). Przyjęto, że w lidze tej mają grać zawodnicy w wieku od 17 do 21 lat. Zwycięzca tych rozgrywek zostaje jednocześnie mistrzem Rosji juniorów i dostaje przechodni Puchar Charłamowa.
Sezon zasadniczy
Puchar Otwarcia
10 września 2009 roku odbył się drugi w historii Puchar Otwarcia. Uczestnikami tej imprezy były drużyny Ak Bars Kazań oraz Łokomotiw Jarosław, finaliści poprzedniego finału Pucharu Gagarina. Spotkanie zostało rozegrane w Tatneft Arena w Kazaniu. Zwycięzcą meczu została drużyna gospodarzy, która zwyciężyła 3:2. Zwycięską bramkę w dogrywce spotkania strzelił Aleksiej Morozow[2].
Terminarz
Każda z 24 drużyn rozegrała 56 meczów w sezonie zasadniczym (20 meczów z drużynami z tej samej dywizji oraz 36 meczów z drużynami z pozostałych dywizji) w ciągu 6 miesięcy od 10 września do 7 marca 2010 roku. W okresie od 8 lutego do 3 marca nastąpiła przerwa w rozgrywkach z powodu odbywającego się w tym czasie turnieju olimpijskiego w Vancouver.
Mecz Gwiazd
30 stycznia 2010 roku odbył się po raz drugi w historii Mecz Gwiazd KHL. W meczu wystąpiły drużyny Jaromíra Jágra, składająca się z zawodników zagranicznych grających w lidze oraz Aleksieja Jaszyna składająca się z rosyjskich zawodników. Wygrała drużyna Jágra stosunkiem bramek 11:8[3].
Tabela
W drugim sezonie KHL drużyny rozlokowano według kryterium położenia geograficznego w czterech Dywizjach – po dwie w Konferencji Zachód i Wschód (w odróżnieniu od pierwszego sezonu KHL, w którym drużyny w dywizjach umieszczono bez stosowania kryterium).
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Legenda: Lp. – miejsce, M – mecze, Z – zwycięstwa, ZD – zwycięstwa po dogrywce, ZK – zwycięstwa po rzutach karnych, PD – porażki po dogrywce, PK – porażki po rzutach karnych, P – porażki, Br – bramki, Bl – bilans bramkowy, Pkt – punkty = zwycięzcy dywizji, = awans do fazy play-off
Statystyki indywidualne
Statystyki zaktualizowane po zakończeniu rundy zasadniczej[4].
Zawodnicy z pola łącznie
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 35 | 46 | 66 | |||
| 27 | 39 | 65 | |||
| 27 | 39 | 64 | |||
| 27 | 39 | 63 | |||
| 26 | 38 | 60 | |||
Obrońcy
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 14 | 32 | 42 | |||
| 12 | 27 | 41 | |||
| 12 | 27 | 34 | |||
| 10 | 26 | 33 | |||
| 10 | 22 | 32 | |||
Bramkarze
| Skuteczność interwencji (w %) | Średnia goli straconych (na mecz) | Mecze bez straty gola | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 93,5 | 1,73 | 8 | |||
| 93,1 | 1,76 | 6 | |||
| 92,7 | 1,92 | 6 | |||
| 92,7 | 1,96 | 5 | |||
| 92,6 | 2,06 | 5 | |||
- Pozostałe
| Klasyfikacja +/− | Zwycięskie gole | Minuty kar | |||
|---|---|---|---|---|---|
| +45 | 8 | 374 | |||
| +44 | 7 | 181 | |||
| +33 | 7 | 177 | |||
| +33 | 6 | 147 | |||
| +28 | 6 | 146 | |||
| Strzały na bramkę | 216 | |
| Zwycięstwa bramkarzy | 29 |
Play-off
Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi w fazie play-off, która rozgrywana była w czterech rundach. Pierwsza oraz druga odbywała się w formule do trzech zwycięstw, zaś dwie kolejne, w tym sam finał o Puchar Gagarina, w formule do czterech zwycięstw. Play-offy trwały od marca do 20 kwietnia 2010, kiedy odbył się ostatni siódmy mecz finałowy.
W odróżnieniu do pierwszego sezonu KHL, w drugim (wskutek zastosowania rozlokowania kryterium geograficznego ułożenia w dywizjach o stworzenia Konferencji), wprowadzono system eliminacji w obu konferencjach, które prowadzą do finału rozgrywek pomiędzy dwoma najlepszymi zespołami Zachodu i Wschodu.
Schemat play-off
| Ćwierćfinały Konferencji | Półfinały Konferencji | Finały Konferencji | Finał o Puchar Gagarina | |||||||||||||||
| 1 | SKA Sankt Petersburg | 1 | ||||||||||||||||
| 8 | Dinamo Ryga | 3 | ||||||||||||||||
| 2 | HK MWD Bałaszycha | 4 | ||||||||||||||||
| 8 | Dinamo Ryga | 1 | ||||||||||||||||
| 2 | HK MWD Bałaszycha | 3 | ||||||||||||||||
| 7 | CSKA Moskwa | 0 | ||||||||||||||||
| 2 | HK MWD Bałaszycha | 4 | ||||||||||||||||
| Konferencja Zachód | ||||||||||||||||||
| 5 | Łokomotiw Jarosław | 3 | ||||||||||||||||
| 3 | Dinamo Moskwa | 1 | ||||||||||||||||
| 6 | Spartak Moskwa | 3 | ||||||||||||||||
| 5 | Łokomotiw Jarosław | 4 | ||||||||||||||||
| 6 | Spartak Moskwa | 2 | ||||||||||||||||
| 4 | Atłant Mytiszczi | 1 | ||||||||||||||||
| 5 | Łokomotiw Jarosław | 3 | ||||||||||||||||
| Z | HK MWD Bałaszycha | 3 | ||||||||||||||||
| W | Ak Bars Kazań | 4 | ||||||||||||||||
| 1 | Saławat Jułajew Ufa | 3 | ||||||||||||||||
| 8 | Awtomobilist Jekaterynburg | 1 | ||||||||||||||||
| 1 | Saławat Jułajew Ufa | 4 | ||||||||||||||||
| 4 | Nieftiechimik Niżniekamsk | 2 | ||||||||||||||||
| 2 | Mietałłurg Magnitogorsk | 3 | ||||||||||||||||
| 7 | Traktor Czelabińsk | 1 | ||||||||||||||||
| 1 | Saławat Jułajew Ufa | 2 | ||||||||||||||||
| Konferencja Wschód | ||||||||||||||||||
| 3 | Ak Bars Kazań | 4 | ||||||||||||||||
| 3 | Ak Bars Kazań | 3 | ||||||||||||||||
| 6 | Barys Astana | 0 | ||||||||||||||||
| 2 | Mietałłurg Magnitogorsk | 2 | ||||||||||||||||
| 3 | Ak Bars Kazań | 4 | ||||||||||||||||
| 4 | Nieftiechimik Niżniekamsk | 3 | ||||||||||||||||
| 5 | Awangard Omsk | 0 | ||||||||||||||||
Statystyki indywidualne
Statystyki zaktualizowane po zakończeniu rundy zasadniczej[4].
Zawodnicy z pola łącznie
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 9 | 11 | 19 | |||
| 8 | 11 | 17 | |||
| 8 | 10 | 16 | |||
| 8 | 10 | 14 | |||
| 7 | 9 | 14 | |||
Obrońcy
| Gole | Asysty | Punkty | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 6 | 9 | 13 | |||
| 5 | 9 | 13 | |||
| 5 | 8 | 11 | |||
| 4 | 8 | 10 | |||
| 3 | 6 | 9 | |||
Bramkarze
| Skuteczność interwencji (w %) | Średnia goli straconych (na mecz) | Mecze bez straty gola | |||
|---|---|---|---|---|---|
| 95,4 | 1,36 | 2 | |||
| 93,7 | 1,60 | 2 | |||
| 93,4 | 1,65 | 2 | |||
| 93,4 | 1,89 | 1 | |||
| 93,3 | 1,93 | 1 | |||
- Pozostałe
| Klasyfikacja +/− | Zwycięskie gole | Minuty kar | |||
|---|---|---|---|---|---|
| +15 | 3 | 58 | |||
| +12 | 2 | 41 | |||
| +11 | 2 | 38 | |||
| +10 | 2 | 37 | |||
| +10 | 2 | 36 | |||
| Strzały na bramkę | 63 | |
| Zwycięstwa bramkarzy | 15 |
Skład triumfatorów
Skład zdobywcy Pucharu Gagarina – drużyny Ak Barsu Kazań – w sezonie 2009/2010:
|
Szkoleniowiec:
Bramkarze: Obrońcy: |
Napastnicy: |
Nagrody, trofea i wyróżnienia
Trofea drużynowe
- Puchar Otwarcia: Ak Bars Kazań
- Puchar Kontynentu: Saławat Jułajew Ufa
- Puchar Gagarina: Ak Bars Kazań
- Nagroda Wsiewołoda Bobrowa (dla najskuteczniejszej drużyny w sezonie): Saławat Jułajew Ufa, 260 goli (215 w sezonie regularnym oraz 45 w fazie play-off)
Zawodnicy miesiąca
| Miesiąc | Bramkarz | Obrońca | Napastnik | Pierwszoroczniak |
|---|---|---|---|---|
| Wrzesień | ||||
| Październik | ||||
| Listopad | ||||
| Grudzień | ||||
| Styczeń | ||||
| Luty | Przerwa na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010 | |||
| Marzec | ||||
| Kwiecień | – | |||
Nagrody indywidualne
Nagrody zostały przyznane w 20 kategoriach po zakończeniu sezonu, 25 maja 2010 podczas gali KHL[5].
- Złoty Kij – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) sezonu regularnego: Aleksandr Radułow (Saławat)
- Mistrz Play-off – Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) fazy play-off: Ilja Nikulin (Ak Bars Kazań)
- Najlepszy Bramkarz Sezonu (w wyniku głosowania trenerów): Petri Vehanen (Ak Bars Kazań).
- Nagroda dla najlepiej punktującego zawodnika (punktacja kanadyjska): po raz drugi z rzędu Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi) – w sezonie regularnym uzyskał 66 punktów (27 goli, 39 asyst).
- Nagroda dla najlepiej punktującego obrońcy: Siergiej Zubow (SKA Sankt Petersburg) – uzyskał 42 punkty (10 goli, 32 asyst).
- Najskuteczniejszy Zawodnik Sezonu: Słowak Marcel Hossa (Dinamo Ryga) – 35 goli w sezonie.
- Najbardziej Wartościowy Gracz (MVP) Sezonu (dla zawodnika legitymującego się najlepszym współczynnikiem w klasyfikacji „+,-”): Norweg Patrick Thoresen (Saławat Jułajew Ufa) – uzyskał +45 w sezonie regularnym.
- Najlepszy Trener Sezonu: Oļegs Znaroks (HK MWD Bałaszycha).
- Nagroda Walentina Sycza (przyznawana prezesowi, który w sezonie kierował najlepiej klubem): Michaił Tiurkin (HK MWD Bałaszycha).
- Nagroda Andrieja Starowojtowa (dla najlepszego sędziego sezonu): po raz drugi z rzędu Wiaczesław Bulianow.
- Nagroda „Sekundy” (dla strzelca najszybszego i najpóźniejszego gola w meczu):
- Jiří Hudler (Dinamo Moskwa) – strzelił bramkę w 12 sekundzie po rozpoczęciu meczu,
- Niko Kapanen (Ak Bars Kazań) – w fazie play-off podczas trzeciej dogrywki meczu uzyskał gola w 104 minucie 44 sekundzie spotkania.
- Nagroda za Wierność Hokejowi (dla największego weterana hokejowego za jego cenny wkład w sukces drużyny): 41-letni napastnik kazachski Aleksandr Korieszkow (Barys Astana).
- Żelazny Człowiek (dla zawodnika, który rozegrał najwięcej spotkań mistrzowskich w ostatnich trzech sezonach): Giennadij Czuriłow (Łokomotiw Jarosław) – 221 rozegranych meczów.
- Dżentelmen na Lodzie (dla jednego obrońcy i jednego napastnika – honorująca graczy, którzy łączą sportową doskonałość z nieskazitelnym zachowaniem): Siergiej Żukow (Łokomotiw Jarosław) i Rusłan Chasanszyn (Amur Chabarowsk).
- Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka sezonu KHL im. Aleksieja Czeriepanowa: Anatolij Nikoncew (Awtomobilist Jekaterynburg).
- Najlepsza Trójka (dla najskuteczniejszego tercetu napastników w sezonie regularnym): Petr Čajánek, Aleksiej Jaszyn, Maksim Suszynski (SKA Sankt Petersburg) – w czasie gdy przebywali razem na lodzie, drużyna zdobyła 50 goli.
- Złoty Kask (przyznawany sześciu zawodnikom wybranym do składu gwiazd sezonu):
- Michael Garnett (HK MWD Bałaszycha) – bramkarz,
- Siergiej Zubow (SKA Sankt Petersburg) – obrońca,
- Dmitrij Kalinin (Saławat Jułajew Ufa) – obrońca,
- Aleksandr Radułow (Saławat Jułajew Ufa) – napastnik,
- Marcel Hossa (Dinamo Ryga) – napastnik,
- Siergiej Moziakin (Atłant Mytiszczi) – napastnik.
Ostateczna kolejność
Przypisy
- ↑ Martin Merk: Game over for chemists. iihf.com, 17 lipca 2009. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
- ↑ Piotr Kaczmarek: „Kubok Odkrytja” w rękach Mistrzów KHL. hokej.net. [dostęp 2009-09-10]. (pol.).
- ↑ Piotr Kaczmarek: Drugi Mecz Gwiazd KHL – Zagraniczne gwiazdy ponownie lepsze. (+ VIDEO). hokej.net. [dostęp 2010-01-31]. (pol.).
- 1 2 Players stats (leaders). en.khl.ru. (ang.).
- ↑ Opracowane na podstawie materiału źródłowego: The League’s Finest. en.khl.ru. [dostęp 2010-05-28]. (ang.).