Kalendarium genetyki

Kalendarium genetyki – artykuł ten przedstawia w formie tabeli rozwój wiedzy genetycznej.

rok wydarzenie
1859 Charles Darwin publikuje „O powstawaniu gatunków” (ang. The Origin of Species)[1][2]
1866 Gregor Mendel publikuje Badania nad mieszańcami roślin (niem. Versuche über Pflanzen-Hybriden[3]; ang. Experiments on Plant Hybridization)[1][2]
1869 Johann Friedrich Miescher wykrywa kwasy nukleinowe[2]
1889 Francis Galton opisuje ilościowo dziedziczne cechy człowieka[2]
1900 Hugo de Vries, Carl Correns, Erich Tschermak (niezależnie[1]) ponownie odkryli i upowszechnili prawa Mendla[2]
1903 Walter Sutton i Theodor Boveri (niezależnie) stwierdzenie, że chromosomy są jednostkami informacji dziedzicznej
1905 Nettie Stevens odkrywa rolę chromosomów płci X i Y
1906 William Bateson wprowadza termin genetyka[1]
1909 Wilhelm Johannsen wprowadza termin gen[1][2]
1910 Thomas Hunt Morgan ogłosił chromosomową teorię dziedziczności
1913 Alfred Sturtevant opracował mapy genetyczne[2] wykazujące, że chromosomy zawierają linearnie ułożone geny
1913 Alfred Sturtevant zasugerował możliwość zachodzenia Crossing-over[2]
1922 Hermann Joseph Muller zakłada, że wirusy to nagie geny
1926 Hermann Joseph Muller wykazał, że promieniowanie rentgenowskie wywołuje mutacje[2]
1927 zmiany w strukturze genów zostają nazwane mutacjami
1928 Frederick Griffith odkrywa zjawisko transformacji DNA
1931 stwierdzenie, że crossing over jest przyczyną rekombinacji genetycznej
1941 George Wells Beadle i Edward Lawrie Tatum opracowali teorię „jeden gen = jeden enzym”[2]
1944 Oswald Avery, Colin McLeod i Maclyn McCarty udowodnili, że DNA jest materiałem genetycznym[1]
1944 Erwin Schrödinger napisał „Czym jest życie? Fizyczne aspekty żywej komórki”
1945 geny zawierają zakodowaną informację do syntezy białek
1950 Erwin Chargaff wykazuje, że 4 nukleotydy nie występują w kwasach nukleinowych w stałych proporcjach, lecz że istnieje pewna zależność (A~T; G~C)[2]
1950 Erwin Chargaff dowodzi, że stosunek A-T do G-C jest gatunkowo zmienny
1951 Barbara McClintock odkrywa transpozony[2]
1952 W eksperymencie Hersheya-Chase udowodniono, że informacja genetyczna fagów (i wszystkich organizmów żywych) to DNA
1953 James Watson i Francis Crick odkrywają strukturę DNA[1][2]
1955 Marianna Grunberg-Manago odkrywa enzym, który może syntetyzować nić RNA z zasad jednego tylko rodzaju, np. AAAAAAAAAAA – poli-A
1956 Joe Hin Tjio i Albert Levan potwierdzają, że człowiek ma 46 chromosomów[2]
1957 George Gamow i Francis Crick ustalają, że biosynteza białka następuje według schematu Kwas deoksyrybonukleinowy → mRNA → białka[2]
1958 eksperyment Meselsona-Stahla wykazuje replikację DNA i jej semikonserwatywny charakter
1959 Arthur Kornberg przeprowadza replikację DNA in vitro
1959 odkryto polimerazę RNA
1960 odkryto mRNA
1960 François Jacob i Jacques Monod ogłosili teorię operonu[1]
1961 Sydney Brenner i Francis Crick dowodzą, że kod genetyczny jest zapisany w trypletach
1961 Mary Frances Lyon odkrywa, że jeden z chromosomów X jest inaktywowany u samic ssaków[2]
1961 Marshall Nirenberg i Heinrich Matthaei przeprowadzili polimeryzację aminokwasów in vitro przez rybosom wykorzystując odcinki RNA składające się z jednego rodzaju nukleotydów, np. poli-U
1966 Marshall Nirenberg, Robert William Holley i Har Gobind Khorana ustalili kod genetyczny[2]
1967 Martin Gellert i Bob Lehman odkrywają ligazy
1970 Howard Martin Temin i David Baltimore odkrywają odwrotną transkryptazę[1][2]
1971 Stanley Cohen opracowuje metodę indukowania E.coli do importowania plazmidowego DNA spoza komórki
1971 opracowano metody wycinania, wklejania i kopiowania plazmidów
1972 Paul Berg[2] opracował technikę klonowania[1] i rekombinacji DNA[1][2]
1975 Hamilton Othanel Smith wyizolował z Haemophilus influenzae pierwszą w pełni funkcjonalną restryktazę
1977 odczytanie sekwencji DNA
1983 Kary Mullis opracowuje PCR[1][2]
1983 poszukiwanie genów odpowiedzialnych za choroby dziedziczne np. mukowiscydozę
1983 Tom Cech i Sidney Altman odkryli RNA o właściwościach katalitycznych
1987 uruchomiono projekt poznania ludzkiego genomu[1]
1995 Craig Venter zsekwencjonował genom Haemophilus influenzae[2]
1996 zsekwencjonowano genom drożdży[2]
1997 zsekwencjonowano genom Pałeczki okrężnicy (Escherichia coli)
1998 zsekwencjonowano genom Caenorhabditis elegans[2]
2001 HUGO i Celera Genomics ogłaszają pierwszą roboczą wersja pełnego ludzkiego genomu
2003 (14 kwietnia) zakończenie sekwencjonowania 99% genomu ludzkiego z trafnością 99,99%[4]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Krystyna M. Charon: Genetyka zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 11–14. ISBN 83-01-14022-4.
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 Praca zbiorowa: Tablice biologiczne. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2003, s. 473–476. ISBN 83-7350-029-4.
  3. ↑ Mendel G. 1866. Versuche über Pflanzen-Hybriden. Verhandlungen des naturforschenden Vereines, Abhandlungen, Brünn 4: 3-47.
  4. ↑ Institut de biologie François Jacob – Accueil [online], genoscope.cns.fr [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2006-04-20] (fr.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.