Karniszewice
| Dzielnica Pabianic | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| W granicach Pabianic | |
| SIMC |
0959122 |
| Populacja (1921) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
95-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EPA |
Położenie na mapie Pabianic ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu pabianickiego ![]() | |
Karniszewice – część miasta Pabianice w województwie łódzkim, w powiecie pabianickim[4][5], do końca 1949 samodzielna wieś. Leży na zachodzie miasta, wzdłuż ulicy Karniszewickiej[6].
Historia
Dawniej samodzielna wieś. Od 1867 w gminie Górka Pabianicka w powiecie łaskim. Pod koniec XIX wieku Karniszewice liczyły 519 mieszkańców[7]. W okresie międzywojennym należały do woj. łódzkiego. 1 października 1921 część wsi Nowo-Karniszewice włączono do Pabianic[1] W 1921 roku liczba mieszkańców wynosiła 798[8]. 2 października 1933 utworzono gromadę Karniszewice w granicach gminy Górka Pabianicka, składającą się z samej wsi Karniszewice[9]. Podczas II wojny światowej włączone do III Rzeszy.
Po wojnie Karniszewice powróciły do powiatu łaskiego w woj. łódzkim jako jedna z gromad gminy Górka Pabianicka[10].
1 stycznia 1950 Karniszewice włączono do Pabianic[2].
Przypisy
- 1 2 Dz.U. z 1921 r. nr 101, poz. 722
- 1 2 Dz.U. z 1950 r. nr 3, poz. 23.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 137 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT.
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Karniszewice w serwisie Targeo
- ↑ Karniszewice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 848.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ Łódzki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 20, poz. 258.
- ↑ Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej (1948).
Linki zewnętrzne
- Karniszewice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 848.
_location_map.png)


