Kernit

Kernit

Kernit z Kalifornii
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	Na 2[B 4O 7]·4H 2O[1]
Twardość w skali Mohsa	2,5–3[2]
Przełam	schodkowy, drzazgowaty[2]
Łupliwość	doskonała wg {100} i {001}, wyraźna wg {201}[2]
Pokrój kryształu	pryzmatyczny, izometryczny, masywny, zbity[2] , igiełkowy, krystaliczny, ziarnisty[3]
Układ krystalograficzny	jednoskośny[4]
Właściwości mechaniczne	kruchy; elastyczny, sprężysty[2]
Gęstość	1,906 g/cm3[4]
Właściwości optyczne
Barwa	biała, zielonkawa; bezbarwny[2] [1]
Rysa	biała[1]
Połysk	szklisty, jedwabisty[2] [1]
Współczynnik załamania	1,454–1,488 (dwuosiowy)[2]
Inne	dwójłomność: 0,0340[2] dyspersja (optyka): wyraźna[2]
Dodatkowe dane
Klasyfikacja Strunza	6.DB.05[4]

Kernit – bardzo rzadki minerał boranowy, będący uwodnionym boranem sodu^[5].

Nazwa pochodzi od hrabstwa Kern w Kalifornii, gdzie został odkryty^[4].

Krystalizuje w układzie jednoskośnym. Rzadko wykształca kryształy grubotabliczkowe, spotykany w formie ziaren ksenomorficznych^[1]. Tworzy skupienia zbite, rzadko promieniste i masy płytkowe^[1]. Tworzy zbliźniaczenia wg {011}^[2][4]. Jest minerałem kruchym, przezroczystym do półprzezroczystego^[2]. Powoli rozpuszczalny w zimnej wodzie, łatwo w gorącej^[2].

Występuje w złożach boronośnych oraz w osadach jezior słonych^[1], także w kontynentalnych basenach sedymentacyjnych^[3]. Powstaje czasem w wyniku metamorfizmu^[6]. Towarzyszą mu colemanit, boraks, uleksyt, realagar^[4], trona, halit, gips i blödyt^[1]. Poza Kalifornią występuje na Antarktydzie, w Argentynie, Chinach, Indiach, Turcji i we Włoszech^[4][2]. W Polsce stwierdzony na Górnym Śląsku^[4].