Klasztor Benedyktynek w Wołowie
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Właściciel | |
| Typ zakonu |
żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Styl | |
| Data budowy |
1884 |
Położenie na mapie Wołowa ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu wołowskiego ![]() | |
Położenie na mapie gminy Wołów ![]() | |
Klasztor ss. benedyktynek w Wołowie, położony przy ul. Poznańskiej 13, składa się z domu zakonnego i kaplicy klasztornej.
Historia
W 1884 r. przy ówczesnej Winziger Strasse powstał murowany z cegły budynek fundacji katolickiej St. Joseph-Stift prowadzony prawdopodobnie przez siostry elżbietanki. Od 1898 do 1945 r. swoją siedzibę miały tu siostry boromeuszki z Trzebnicy. Na początku lat 30. XX w. dobudowano kaplicę[1].
W 1958 r. w opuszczonym klasztorze zamieszkały benedyktynki ormiańskie (pochodzące ze Lwowa), które po 1945 r. przeniosły się do wielkopolskiego Lubinia. Siostry, z powodu braku rodzimych powołań i faktycznego zaniku społeczności ormiańskiej w Polsce, zdecydowały się w 1961 r., za czasów ksieni Jadwigi Jóżak, na konwersję na obrządek łaciński. Jej następczynią w latach 1984–2009 siostra Agnieszka Dobiesz, a od 2009 roku jest nią siostra Maria Trybała[2].
Przypisy
- ↑ Kaplica i Klasztor Sióstr Benedyktynek. [dostęp 2016-12-18].
- ↑ Jerzy Rudnicki, Koniec tułaczki. [online] [dostęp 2025-03-27].




_location_map.png)
.svg.png)