Klidzinięta
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Sielsowiet Zalesie |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
231001 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |
Klidzinięta (biał. Клідзеняты; ros. Клиденяты) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim, w sielsowiecie Zalesie.
Historia
W czasach zaborów wieś w gminie Smorgonie, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 27 mieszkańców w 25 domach[1]. W 1905 roku liczyła 377 mieszkańców, 681 dziesięcin[2].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Smorgonie.
W 1931 wieś w 99 domach zamieszkiwało 439 osób[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Smorgoniach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Smorgoniach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Smorgoniach[4].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Do 1973 roku w sielsowiecie Szutowicze[5]. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy
- ↑ Klidzinięta, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 145.
- ↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 248
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 36.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 708.
- ↑ Рашэнне выканаўчага камітэта Гродзенскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 19 красавіка 1973 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1973, № 17 (1391).
Linki zewnętrzne
- Klidzinięta, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 145.


_location_map.png)