Knut Długi

Knut II Długi

Moneta z wizerunkiem Knuta Długiego
Król Szwecji
Okres	od 28/29 listopada 1229 do 1234
Poprzednik	Eryk XI
Następca	Eryk XI
Dane biograficzne
Dynastia	Erykidzi (linia boczna)
Data śmierci	1234
Ojciec	Holmger
Matka	nieznana
Żona	Helena Pedersdatter Strange
Dzieci	Holmger, Filip

Knut II Długi, także Kanut II Długi, szw. Knut Långe till Sko; Knut Holmgersson (zm. 1234 pod Sparsatra) – król Szwecji w latach 1229-1234.

Knut był prawdopodobnie prawnukiem króla Eryka IX z dynastii Erykidów. Ów ród w latach 1120-1250 prowadził walki z dynastią Swerkerydów o władzę nad Szwecją, a konkurujący o władzę naprzemiennie zasiadali na tronie. Kroniki wspominają, że jego ojciec Holmger był "neposem" (zazwyczaj znaczy to bratanek/siostrzeniec) króla Knuta Erikssona, syna Eryka IX.

W 1222 władzę w Szwecji objął Eryk XI Eriksson. Ponieważ miał on wówczas zaledwie sześć lat oraz prawdopodobnie był upośledzony (miał przydomek Sepleniący i Chromy), Knut objął nad nim regencję. Po siedmiu latach regent zbuntował się przeciw Erykowi i wzniecił powstanie. Po bitwie pod sudermańską Olustrą (1229) małoletni władca został wygnany, a pełnię władzy objął Knut. Za swych rządów z pewnością bił własną monetę, lecz niewiele więcej o nim wiemy. W 1231 zapewne został koronowany, ale już 3 lata później zmarł w bitwie ze zwolennikami Eryka. Po śmierci Knuta do kraju powrócił Eryk XI i sam objął tron, uniemożliwiając to synom poprzednika.

Jego małżonką była Helena Pedersdatter Strange (ok. 1200-ok. 1255), która po jego śmierci wyszła za możnego Filipa z rodu Ulfeldt. Doczekali się dwójki dzieci:

• Holmgera Knutssona, który rościł sobie prawa do tronu po ojcu; został stracony w 1247 po bitwie pod Sparrsätra;
• Filipa Knutssona, straconego w 1251 podczas wojny dynastii Folkungów o władzę

• Hans Gillingstam: „Knut Långe“ w: Svensk biografisk Lexikon (w języku szwedzkim)