Kościół św. Aleksandra w Schmallenbergu
| kościół parafialny | |||||||||||||||
 Widok ze wschodu | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
Kirchplatz 7, 57392 Schmallenberg | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Archidiecezja | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Nadrenii Północnej-Westfalii  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||||||||||||
 51°08′51″N 8°17′06″E/51,147500 8,285000 | |||||||||||||||
Kościół św. Aleksandra (niem. St.-Alexander-Kirche) – rzymskokatolicka świątynia parafialna znajdująca się w niemieckim mieście Schmallenberg, na terenie archidiecezji Paderborn.
Historia
Budowę halowego kościoła ukończono w II połowie XIII wieku[1], pierwsza wzmianka o świątyni pochodzi z 1261 roku. Parafią przez ok. 600 lat opiekowali się mnisi z pobliskiego klasztoru Grafschaft. Budynek uniknął zniszczenia podczas pożaru miasta w 1822 rok[2]. W latach 1905–1906 świątynię znacząco rozbudowano o nowy, neoromański fragment[1] projektu Josepha Buchkremera[2], ze starego kościoła zachowano dwa przęsła korpusu nawowego i absydę. W 1996 rozebrano wieżę, odbudowano ją w latach 2003–2004[1]. Jej konstrukcję wykonano z betonu i obłożono kamieniem[2]. W latach 2013–2014 kościół gruntownie odrestaurowano[1].
Architektura i wyposażenie
Świątynia składa się z dwóch części: romańskiej hali starego kościoła i neoromańskiej bazyliki. Posadzki obu części świątyni zdobią mozaiki, przecięcie ich osi zaznaczone jest okręgiem. W prezbiterium umiejscowiono ołtarz główny z tabernakulum, ołtarz posoborowy oraz ambonę. Ołtarz główny zdobią wizerunki świętych: Aleksandra, Elżbiety, Benedykta i Bonifacego, umieszczenie na nim postaci Benedykta podkreśla związki parafii z nieodległym klasztorem Grafschaft. Portal zachodni wypełniają drzwi z niebieskiego szkła, symbolizującego wodę używaną podczas sakramentu chrztu. Przy portalu ustawiono chrzcielnicę[3]. Organy wykonał w 1944 roku warsztat Klais Orgelbau[4]. Starą część kościoła zdobi ołtarz poświęcony św. Walentemu, patronowi miasta, oraz gotyckie sakramentarium. W dolnej kondygnacji wieży ulokowano salę do medytacji[2]. Pięć dzwonów wisi w górnej kondygnacji wieży, a szósty – na sygnaturce. Dane instrumentów[4]:
| Imię | Waga | Średnica | Ton | Rok odlania | Ludwisarnia |
|---|---|---|---|---|---|
| Dachreiterglocke | 65 kg | 48 cm | a" | 1923 | brak danych |
| Antonius von Padua | 457 kg | 86,9 cm | c" | 2004 | Petit & Gebr. Edelbrock, Gescher |
| Valentin | 648 kg | 102,8 cm | as' | 1947 | Albert Junker, Brilon |
| Alexander | 1080 kg | 123,2 cm | f' | ||
| Maria/Marienglocke | 1537 kg | 137,8 cm | es' | ||
| Joseph/Friedensglocke | 1630 kg | 163 cm | c' |
Galeria
Widok w 1900 roku, przed rozbudową.jpg)
Romańska część kościoła
Widok z zachodu
Wnętrze
Ołtarz główny
Ołtarz św. Walentego
Empora i organy
Przypisy
- 1 2 3 4 Kirche & Kapellen / Pastoralverbund Schmallenberg - Eslohe [online], www.pv-se.de [dostęp 2024-10-14].
- 1 2 3 4 Station 8 - Historischer Stadtrundgang Schmallenberg [online], www.schmallenberger-sauerland.de [dostęp 2024-10-14].
- ↑ Die Pfarrkirche St. Alexander Schmallenberg, [w:] www.pv-se.de [online] [dostęp 2024-10-14] (niem.).
- 1 2 Kirchenkonzerte / Pastoralverbund Schmallenberg - Eslohe [online], www.pv-se.de [dostęp 2024-10-14].