Kościół św. Doroty w Harklowej

Kościół św. Doroty
Zabytek: nr rej. A-199 z dnia 05.04.1990[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Harklowa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Doroty

Wezwanie

św. Doroty

Wspomnienie liturgiczne

6 lutego

Położenie na mapie gminy Skołyszyn
Mapa konturowa gminy Skołyszyn, na dole znajduje się punkt z opisem „Harklowa, kościół św. Doroty”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Harklowa, kościół św. Doroty”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Harklowa, kościół św. Doroty”
Położenie na mapie powiatu jasielskiego
Mapa konturowa powiatu jasielskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Harklowa, kościół św. Doroty”
Ziemia49°43′11,0″N 21°19′54,9″E/49,719722 21,331917

Kościół św. Doroty w Harklowej – rzymskokatolicki neogotycki kościół parafialny, zbudowany w latach 1894–1896, znajdujący się w Harklowej.

W 1990 obiekt wpisany do rejestru zabytków.

Historia obiektu

Pierwszy kościół parafialny, zapewne drewniany, powstał na przełomie XIV i XV w. W 1860 tamtą świątynię zastąpił nowy budynek. Wybudowano mały drewniany jednonawowy kościół z przedsionkiem zbitym z desek i małą zakrystią. W 1889 kościół powiększono i zbudowano nowszą obszerną zakrystię. 21 lipca 1894 spłonął doszczętnie. Część wyposażenia uratowano, co umożliwiło wykorzystanie w kolejnym kościele[2]. Murowaną świątynię zbudowano staraniem proboszcza Stanisława Hańskiego i ofiarności społeczeństwa w latach 1894–1896 według projektu Teodora Talowskiego[3]. W budowie pomagali mieszkańcy okolicznych wsi: Głębokiej, Kunowej, Osobnicy, Sławęcina i Wójtowej[4]. Kościół został poświęcony w 1896. 9 lipca 1906 świątynię konsekrował przemyski biskup pomocniczy Karol Fischer. Drugi tytuł Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny kościół otrzymał w 1942. W 1959 polichromię wykonał Stanisław Szmuc. W latach 1965–1966 odnowiono ołtarze, chór oraz wstawiono witraże[5].

Architektura i wyposażenie

Jednonawowy obiekt w stylu neogotyckim zbudowano z cegły i ciosów kamiennych. Budowla na rzucie krzyża, którego boczne ramiona stanowią dwie kaplice, pierwotnie była pokryta dachówką, obecnie blachą[5].

We wnętrzu zachowały się trzy ołtarze oraz obraz Chrystusa na krzyżu w typie ikonograficznym Jezusa Milatyńskiego popularnego w czasie kontrreformacji. W barokowym ołtarzu głównym z drugiej połowy XVIII w. zamiennie z siedemnastowiecznym krucyfiksem prezentowany jest obraz św. Doroty noszący cechy malarstwa Bractwa św. Łukasza[3].

Otoczenie

Od strony zachodniej znajduje się murowana dzwonnica zbudowana w 1935 z dwoma dzwonami: jeden z 1594, drugi z czasów późniejszych[3]. Dzwony w czasie wojny zabrali Niemcy. W 1960 konsekrowano nowe.

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2019-12-04].
  2. ↑ Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. Pro Carpathia, Rzeszów 2015, s. 356. ISBN 978-83-61577-68-3.
  3. 1 2 3 Praca zbiorowa: W dorzeczu Wisłoka i Wisłoki. Compass Kraków, Kraków 2013, s. 33, 34. ISBN 978-83-7605-395-0.
  4. ↑ Praca zbiorowa: W gminie Skołyszyn. Roksana Krosno, Krosno 2000, s. 108, 109. ISBN 83-88126-85-7.
  5. 1 2 Władysława Kołodziej, Gabriela Ślawska: Gmina Skołyszyn: przeszłość i teraźniejszość. Urząd Gminy Skołyszyn, Skołyszyn 2006, s. 149. ISBN 83-86744-73-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.