Kościół św. Marcina w Siemkowicach

Kościół świętego Marcina

nr rej. 565-XIV-68 z 9.01.1951 oraz 251 z 31.08.1967 (wieża)[1]
kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Miejscowość	Siemkowice
Adres	ul. Kościelna
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Marcina
Wezwanie	św. Marcina
Wspomnienie liturgiczne	11 listopada
Historia Data zakończenia budowy XV wiek (wieża) 1879 (nawa i prezbiterium)
Dane świątyni Styl gotycki (wieża) Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Siemkowice Kościół świętego Marcina
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Marcina
Położenie na mapie województwa łódzkiego Kościół świętego Marcina
Położenie na mapie powiatu pajęczańskiego Kościół świętego Marcina
51°12′16,0″N 18°53′54,8″E/51,204444 18,898556

Kościół świętego Marcina – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Działoszyn archidiecezji częstochowskiej).

Najstarszą częścią świątyni jest monumentalna, gotycka wieża ceglana o czterech kondygnacjach z zachowanymi ostrołukowymi oknami, na dole czworokątna, na górze ośmiokątna, będąca pozostałością gotyckiej świątyni wybudowanej w XIII lub XIV wieku. Do wieży tej w 1879 roku została dobudowana obecna świątynia.

We wnętrzu, w nawie − można zobaczyć 2 renesansowe całopostaciowe płyty nagrobne Jerzego Siemkowskiego pochodzące z XVI wieku, ozdobione herbami Topór, Korab, Pomian i Junosza i datą 1564 oraz Zofii z Bielskich Boguckiej, ozdobione herbami Rola, Dołęga, Wieruszowa i Lewart oraz datą 1587. Zachowała się również pamiątkowa tablica poświęcona Ludwikowi Niemojowskiemu.

Do barokowego wyposażenia kościoła należą: ołtarz główny (być może z 2. poł. XVIII wieku, przebudowany w XIX wieku), ozdobiony obrazem Chrztu Chrystusa i św. Marcina pędzla Rafała Hadziewicza, oraz ołtarze boczne wykonane w XVIII wieku, ozdobione obrazami: Matki Bożej Różańcowej, Przemienienia Pańskiego i świętych Walentego, Marcina i Wincentego, a także krucyfiks powstały w XVIII wieku^[2].