Kościół Najświętszej Maryi Panny w Koblencji

Kościół Najświętszej Maryi Panny
Liebfrauenkirche
	kościół farny, kościół parafialny
	; Widok z północnego wschodu
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Nadrenia-Palatynat
Miejscowość	Koblencja
Adres	An d. Liebfrauenkirche 16, 56068 Koblenz
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	Trewiru
Wezwanie	Najświętszej Maryi Panny
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1180
Data zakończenia budowy	1205
Ważniejsze przebudowy	1404–1430; 1486–1487; 1693–1694
Data zniszczenia	listopad 1944
Data odbudowy	1953, 1956
Dane świątyni
Styl	późnoromański, gotycki
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Nadrenii-Palatynatu Kościół Najświętszej Maryi Panny
	Położenie na mapie Niemiec Kościół Najświętszej Maryi Panny
	50°21′39″N 7°35′45″E/50,360833 7,595833

Kościół Najświętszej Maryi Panny (niem. Liebfrauenkirche) – romańsko-gotycka świątynia rzymskokatolicka znajdująca się w niemieckim mieście Koblencja. Dawny staromiejski kościół farny, siedziba parafii Najświętszej Maryi Panny^[1].

Historia

Pierwszy kościół w tym miejscu wzniesiono prawdopodobnie około roku 500 na miejscu rzymskiego fortu. Na jego miejscu w latach 1180–1205 wybudowano późnoromański kościół^[2], który w 1182 został siedzibą parafii^[3]. W 1245 budynek spłonął w trakcie pożaru miasta. W latach 1404–1430 rozbudowano go o gotyckie prezbiterium wg projektu Johanna von Spaya, a w latach 1486–1487 wybudowano gotyckie sklepienie^[4]. W 1688 świątynia została zniszczona przez ostrzał artyleryjski wojsk francuskich pod dowództwem Ludwika XIV, podczas odbudowy z lat 1693–1694 powstały barokowe hełmy wież. W 1786 wymieniono wyposażenie, a w latach 1851–1852 wnętrze poddano renowacji. W trakcie bombardowania z nocy z 6 na 7 listopada 1944 spłonęły wieże i dach kościoła, lecz mury i sklepienia uniknęły zniszczenia^[2]. Destrukcji uległy jednak XV-wieczne witraże^[4]. W 1953 ukończono odbudowę wież, a w 1956 ukończono restaurację reszty świątyni. W 1980 przebudowano prezbiterium, dostosowując je do wymogów soboru watykańskiego II^[2].

Architektura i wyposażenie

Korpus nawowy wraz z dwuwieżową fasadą ma charakter romański, a prezbiterium – gotycki. Do świątyni wchodzi się przez drzwi z 1765 roku^[3]. Barokowy ołtarz główny wykonano w roku 1680, zdobi go obraz błogosławiącego miasto św. Mikołaja pędzla Silvestra Baumanna^[5]. Witraże pochodzą z lat 1976, 1982, 1992 i 2013, ich autorami są: Jakob Schwarzkopf, Hans Gottfried von Stockhausen i Heinz Kassung^[2]. Organy wykonano w 1987 roku w warsztacie Lothara Simona w Borgentreich^[6], w 2007 ukończono ich przebudowę przeprowadzoną przez przedsiębiorstwo Orgelbau Siegfried Merten^[7]. Na wieżach kościoła zawieszone są łącznie cztery dzwony, jeden z nich, znany jako Barbaraglocke lub Lumpenglocke, używany jest codziennie o godzinie 22:00^[8].