Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie
Zabytek: nr rej. KOK-I-512 z dnia 30.05.1963 oraz 54 z 28.10.1976
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Karwin

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

Podwyższenie Krzyża Świętego

Wspomnienie liturgiczne

14 września

Położenie na mapie gminy Drezdenko
Mapa konturowa gminy Drezdenko, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie”
Położenie na mapie powiatu strzelecko-drezdeneckiego
Mapa konturowa powiatu strzelecko-drezdeneckiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie”
Ziemia52°47′36,99″N 15°55′07,16″E/52,793608 15,918656

Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Karwinie – katolicki kościół filialny znajdujący się w Karwinie (gmina Drezdenko).

Historia

Szachulcowy, salowy kościół, kryty stropem belkowym stoi na wschodnim skraju wsi, na skraju doliny Rudawy. Wybudowano go w latach 1778-1795, o czym świadczy m.in. ta druga data na chorągiewce wieżowej[1], choć może to też być data remontu (niektóre źródła mówią o zbudowaniu go w roku 1711). Stanął zapewne na miejscu świątyni wcześniejszej i początkowo miał bryłę całkowicie jednolitą.

Po II wojnie światowej

1 czerwca 1952 kościół poświęcono jako katolicki. W 1971 nastąpiła ponowna konsekracja i zmiana przynależności z parafii w Drezdenku, na parafię w Niegosławiu. Zmieniono też wezwanie ze Świętego Ducha na obecne. Od 1974 kościół obsługują kanonicy laterańscy (regularni). W latach 80. XX wieku wymieniono w obiekcie stolarkę (okna i drzwi). Generalny remont przeprowadzono natomiast w latach 1992-1993[2].

Architektura

Jest to obiekt na planie prostokąta z dobudowanymi potem dwiema również prostokątnymi kruchtami, kryty dachem dwuspadowym, który nad prezbiterium przechodzi w nakrycie wielospadowe.

Wyposażenie

Cenne są ludowe malowidła wewnątrz, z dominującym motywem wici roślinnej, a także umeblowanie z epoki baroku, pochodzące być może z poprzedniego kościoła. Wyjątkowe dla regionu są oryginalne ławki dla wiernych oraz ława kolatorska, przeznaczona dla wydzielonej elity wiejskiej[2].

Otoczenie

U stóp wzgórza kościelnego stoi pomnik upamiętniający partyzantów Puszczy Noteckiej.

Przypisy

  1. ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.143, ISBN 978-83-7272-242-3
  2. 1 2 Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.