Kości płaskie

Kości płaskie (łac. ossa plana) – kości, których długość i szerokość znacznie przekraczają ich grubość[1]. Przykładami są kości sklepienia czaszki, mostek, kość biodrowa i łopatka[1][2]. Tego rodzaju kości pełnią przede wszystkim funkcje ochronne i krwiotwórcze. Posiadają płaski trzon. Są wytrzymałe na urazy mechaniczne. Zewnętrzna i wewnętrzna warstwa kości płaskich zbudowana jest z istoty zbitej. Między tymi warstwami leży istota gąbczasta (choć w cienkich częściach kości płaskich często jej nie ma), w kościach czaszki stanowiąca śródkoście (łac. diploë)[3].

Przypisy

  1. 1 2 Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 189.
  2. ↑ Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom I, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 25, ISBN 978-83-200-4106-4.
  3. ↑ Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 191.

Bibliografia

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.