Kolegiata św. Jerzego w Tybindze
| kościół parafialny | |||||||||||||||
.jpg) Widok z południa | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Adres |
Holzmarkt 1, 72070 Tübingen | ||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół |
Ewangelicki Krajowy Wirtembergii | ||||||||||||||
| Imię | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||||||||||||
 48°31′12″N 9°03′21″E/48,520000 9,055833 | |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kolegiata św. Jerzego (niem. Stiftskirche zu St. Georg) – późnogotycka świątynia luterańska znajdująca się w historycznym centrum niemieckiego miasta Tybinga, przy placu Holzmarkt.
Historia
Kamień węgielny pod budowę świątyni wmurował w 1470 roku hrabia Eberhard V Brodaty, wcześniej znajdował się tu romański kościół[1]. W 1476 papież Sykstus IV wydał zgodę na przeniesienie tu ośmiu kanoników z Sindelfingen i wyniesienie świątyni do rangi kolegiaty[2], w tym samym roku ukończono budowę prezbiterium. Do 1489 wzniesiono prezbiterium i wieżę, z powodów finansowych sklepiono jedynie prezbiterium oraz kaplice boczne, a nawy przykryto płaskim, drewnianym stropem[1].
W 1534 roku kolegiata przeszła w ręce protestantów, kapitułę rozwiązano, a świątynię przekształcono w kościół parafialny[2]. W 1536 z wnętrza usunięto elementy wyposażenia niezgodne z luterańską teologią[3]. Od 1537 roku prezbiterium służyło jako miejsce pochówku hrabiów Wirtembergii[2]. W 1583 w nawach bocznych wzniesiono empory w celu zwiększenia pojemności budynku[3]. Podczas przebudowy z lat 1866–1867 wybudowano nowe sklepienia korpusu nawowego[1] oraz usunięto XVI-wieczne empory[3].
Architektura
Świątynia późnogotycka, trójnawowa. Nawa główna oddzielona jest od prezbiterium za pomocą lektorium, wzniesionego w 1490 roku przez Daniela Schürera. Dekorowana maswerkiem późnogotycka chrzcielnica pochodzi z 1495 roku, ufundowały ją rodziny von Breuningów i Schillingów, a w 1649 poddano ją renowacji. Kamienną ambonę wybudowano w 1509 roku, zdobią ją wizerunki świętych: Grzegorza, Ambrożego, Marii, Augustyna i Hieronima oraz atrybuty ewangelistów. W obecnej lokalizacji przy ołtarzu ustawiono ją w latach 60. XX wieku[3]. Witraże pochodzą z warsztatu Petera Hemmela von Andlaua[2]. Organy wykonało w 1965 roku stuttgarckie przedsiębiorstwo Orgelbau Friedrich Weigle, w 2001 roku miał miejsce ich remont i niewielka rozbudowa. Składają się z 3 manuałów i 61 głosów[4].
Na wieży kościoła zawieszono łącznie 9 dzwonów, przy czym dwa najmniejsze są unieruchomione i używane za pomocą młotków jako część kurantu. Dane dzwonów[5]:
| Imię | Ton | Rok odlania |
|---|---|---|
| nieznane | cis" | 2014 |
| h' | ||
| Taufglocke | a' | 1963 |
| Kienlinglocke-Zeichenglocke | gis' | nieznany |
| Gedächtnisglocke | fis' | 1954 |
| Betglocke | e' | 1448 |
| Breuningsglocke-Große Kreuzglocke | d' | 1469 |
| Dominika-Sonntagsglocke | cis' | 1411 |
| Gloriosa-Festtagsglocke | h0 | 1963 |
Galeria
.jpg)
Widok z północy w 1909
Widok z lotu ptaka
Fasada
Wnętrze.jpg)
Ambona
Nagrobki w prezbiterium.jpg)
Gotyckie sklepienie prezbiterium.jpg)
Organy
Przypisy
- 1 2 3 Geschichte [online], www.stiftskirche-tuebingen.de [dostęp 2024-12-11] (niem.).
- 1 2 3 4 Klöster in Baden-Württemberg: Kloster [online], www.kloester-bw.de [dostęp 2024-12-11].
- 1 2 3 4 Die Architektur | Universität Tübingen [online], uni-tuebingen.de [dostęp 2024-12-11].
- ↑ Disposition der Orgel in / Specification of the Organ at Tübingen, Stiftskirche St. Georg [online], www.die-orgelseite.de [dostęp 2024-12-11].
- ↑ Turm und Glocken [online], www.stiftskirche-tuebingen.de [dostęp 2024-12-11] (niem.).