Komierowo

Komierowo
wieś
Ilustracja
Pałac w Komierowie (październik 2019)
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

sępoleński

Gmina

Sępólno Krajeńskie

Liczba ludności (III 2011)

347[1]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

89-400[2]

Tablice rejestracyjne

CSE

SIMC

0095035

Położenie na mapie gminy Sępólno Krajeńskie
Mapa konturowa gminy Sępólno Krajeńskie, po prawej znajduje się punkt z opisem „Komierowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Komierowo”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Komierowo”
Położenie na mapie powiatu sępoleńskiego
Mapa konturowa powiatu sępoleńskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Komierowo”
Ziemia53°27′10″N 17°39′06″E/53,452778 17,651667[3]

Komierowo – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie sępoleńskim, w gminie Sępólno Krajeńskie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 347 mieszkańców[1]. Jest szóstą co do wielkości miejscowością gminy Sępólno Krajeńskie.

Historia

Na wzniesieniu górującym nad okolicą przed 1656 istniała mała warownia szlachecka, która zniszczona została w czasie potopu szwedzkiego. W 1670 odbudowana jako niewielki pałac, wokół którego założono okazały park ze stawami.

Pod koniec XIX wieku na zlecenie Romana Komierowskiego architekt Wiktor Stabrowski przebudował pałac w stylu neogotyckim. Ostateczny kształt nadał obiektowi Tomasz Komierowski (zamordowany przez okupanta w 1939), z którego inicjatywy między 1924 a 1929 rokiem powstał obecny budynek.

Po II wojnie światowej znacjonalizowany pałac był ośrodkiem pracy dla więźniów, siedzibą PGR, a następnie magazynem, popadając sukcesywnie w ruinę. W 1997 roku mazowiecka linia Komierowskich odkupiła Pałac od Skarbu Państwa. Tworzące pałacowy park o powierzchni blisko 16 ha, wielusetletnie drzewa (głównie dęby szypułkowe) przetrwały w większości do 2017 roku, gdy potężna nawałnica powaliła 700 z nich. Będący wówczas na ukończeniu projekt rewaloryzacji parku opracowany przez specjalistę ds. ogrodów historycznych, Łukasza Przybylaka musiał zostać przekształcony w projekt rekonstrukcji całego założenia. W 2018 roku zakończono renowację trwającą 6 lat[4].

Na początku listopada 1944 r. w Komierowie stacjonował Batalion desantowy Dalwitz[5].

W Komierowowie urodził się nauczyciel bibliofil Piotr Nowicki, który w 1930 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

Zabytki

Według rejestru zabytków NID[6] na listę zabytków wpisany jest zespół pałacowy z przełomu XIX/XX w., nr rej.: A/214/1-4 z 5.06.1987:

  • klasycystyczny pałac z lat 1924-1929,
  • park,
  • oficyna z 1919,
  • kuźnia z 1919.

Przypisy

  1. 1 2 GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 500 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 56611
  4. ↑ Wyborcza.pl [online], bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2020-05-04].
  5. ↑ «Праклятыя і забытыя», дак. фільм, ч. 1 — 2013, Belsat (jęz. białoruski) z minuty 23:30
  6. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 73 [dostęp 2016-03-12].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.