Komornica
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
22 |
| Kod pocztowy |
05-135[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WL |
| SIMC |
0008510[4] |
Położenie na mapie gminy Wieliszew ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu legionowskiego ![]() | |
Komornica – wieś sołecka[6] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Wieliszew[4][7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Komornica to miejscowość typowo wypoczynkowa, z dostępem do Zalewu Zegrzyńskiego oddalonego o około 1,5 km. wieś otaczają lasy i łąki. Na terenie Komornicy znajduje się hotel, sklep wielobranżowy i dom weselny połączony z dyskotekąpotrzebne źródło.
Kultura komornicka – najstarsze ślady osadnictwa na terenie gminy Wieliszew, datowane na 8000 lat p.n.e. W kilku stanowiskach archeologicznych w Komornicy znaleziono narzędzia krzemienne i inne artefakty. Kultura komornicka była jedną z najstarszych kultur w Europie, na obszarze dzisiejszej Polski, Niemiec, Danii i południowej Szwecji.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Wieś Komornica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-11-10], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2024-11-10].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 493 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- 1 2 GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 56658
- ↑ Strona gminy, sołectwa
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne
- Komornica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 310.
_location_map.png)



