Konkurs Piosenki Eurowizji Junior

Konkurs Piosenki Eurowizji Junior

Junior Eurovision Song Contest

Rodzaj programu	konkurs piosenki
Kraj produkcji	Lista państw
Język	angielski
Wydawca	Eurowizja
Data premiery	15 listopada 2003
Lata emisji	od 2003
Czas trwania odcinka	2 godziny i 15 minut (2003–2013) 2 godziny i 30 minut (2013–2023) 2 godziny (2020, 2024)
Format nadawania	720i (SDTV) (od 2003) 1080i (HDTV) (od 2006) 4K (UHDTV) (od 2012)
Produkcja
Produkcja	Europejska Unia Nadawców (EBU)
Strona internetowa

Konkurs Piosenki Eurowizji Junior (ang. Junior Eurovision Song Contest) – coroczny konkurs muzyczny organizowany od 2003 przez Europejską Unię Nadawców, w którym udział biorą młodzi wykonawcy (w wieku od 9 do 14 lat) reprezentujący kraje członkowskie EBU^[1].

Duński nadawca publiczny DR w 2000 zorganizował pierwszą edycję krajowego konkursu piosenki dla dzieci^[2][3], w 2002 rozszerzył widowisko do formatu MGP Nordic, w którym wzięli udział reprezentanci Norwegii i Szwecji^[4][5], a w 2003 zrezygnował z dalszego udziału w konkursie^[6]. W 2001 i 2002 podczas Międzynarodowego Dziecięcego Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie odbyły się dwa konkursy z udziałem młodocianych reprezentantów telewizji europejskich zrzeszonych w EBU (w konkursie w 2002 wystąpili również przedstawiciele telewizji z Nigerii i Wietnamu), a współorganizatorem przedsięwzięcia była Telewizja Polska^[7][8].

Europejska Unia Nadawców (EBU) – bazując na pomysłach DR i TVP – w 2003 postanowiła zorganizować ogólnoeuropejski konkurs piosenki dla dzieci, w którym mogliby uczestniczyć reprezentanci nadawców krajów członkowskich organizacji^[9]. Konkurs miał nosić nazwę Eurovision Song Contest for Children, która nawiązywała do Konkursu Piosenki Eurowizji (Eurovision Song Contest)^[10], jednak później przyjęto nazwę Junior Eurovision Song Contest. Gospodarzem pierwszego konkursu została telewizja DR^[11], która zorganizowała finał w Forum Copenhagen^[12]. Nadawca duński Danmarks Radio przy tworzeniu Konkursu Piosenki Eurowizji Junior skorzystał z polskiego pomysłu, łącząc go ze swoją koncepcją przy współpracy z TVP i EBU^[13]. Organizatorem drugiego konkursu miał być brytyjski nadawca ITV^[14], a konkurs miał odbyć się w Londynie^[15], ale telewizja zrezygnowała z prawa do przygotowań z powodów finansowych i ramówkowych^[16] oraz niezadowalających wyników oglądalności kanału^[17]. EBU wówczas zleciła przygotowanie konkursu chorwackiej HRT, której reprezentant zwyciężył w finale pierwszego konkursu^[18]. Stacja nie zarezerwowała na czas odpowiedniej hali, przez co prawa do przygotowania konkursu trafiły do Norsk Rikskringkasting, który przygotował konkurs w Lillehammer^[19]. Od 2004 każdy nadawca publiczny może uczestniczyć w przetargu na organizację konkursu, a państwo zwycięskie nie otrzymuje automatycznego prawa do organizacji konkursu w kolejnym roku.

Wszystkie konkursy transmitowane są w rozdzielczości 16:9 i w technologii high definition^[20]. Rokrocznie wydawana jest płyta kompaktowa ze wszystkimi konkursowymi propozycjami, dodatkowo w latach 2003–2006 na rynku ukazywały się też płyty DVD z zapisem koncertu finałowego, jednak w 2007 zaprzestano ich produkcji z powodu słabych wyników sprzedaży^[21].

W latach 2007–2008 zyski osiągnięte z głosowania telefonicznego były przeznaczone na rzecz UNICEF^[22].

Konkurs był tematem filmu dokumentalnego pt. Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary (2008) o przygotowaniach organizatorów i uczestników do finału konkursu^[23]. Film został wyemitowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto^[24].

Zasady konkursu wzorowane są na regulaminie Konkursu Piosenki Eurowizji. W konkursie może wziąć udział nadawca publiczny państwa, będącego aktywnym członkiem EBU. Reprezentantem kraju może być wykonawca w wieku od 9 do 14 lat (od 2016), posiadający obywatelstwo reprezentowanego państwa lub zamieszkujący dany kraj przynajmniej przez dwa lata. Podczas występu na scenie może być maksymalnie sześciu wykonawców (do 2008 – ośmiu). Piosenka konkursowa nie może przekraczać trzech minut (do 2013 – 2:45), a autorem jej słów w języku ojczystym danego państwa lub sztucznym musi być dziecko lub zespół dziecięcy. Tekst danej propozycji może zawierać fragmenty wykonane w innych językach obcych, ale mogą one stanowić co najwyżej 40% tekstu (do 2016 – 25%)^[25].

Do 2015 o wynikach konkursu decydowała komisja jurorska i telewidzowie w stosunku głosów 50:50. W latach 2005–2015 przed rozpoczęciem przyznawania punktów przez krajowych sekretarzy każdy uczestnik automatycznie otrzymywał 12 punktów, po czym sekretarze na podstawie wyników głosowania ogłaszali liczbę punktów przyznanych najwyżej ocenionym piosenkom w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów). W 2016 organizatorzy zrezygnowali z podawania głosów telewidzów i zastąpili je dziecięcą komisją jurorską powoływaną w każdym kraju. Punkty tej komisji były podawane osobno. W 2017 komisję dziecięcą i dorosłą połączono w stosunku 2:3. Od 2017 organizatorzy przeprowadzają głosowanie internetowe na stronie jesc.tv, które decyduje o połowie wyników; głosowanie jest podzielone na dwie tury – pierwsza rusza w piątek i jest zakończona przed finałem, a druga zaczyna się po zakończeniu występu ostatniego uczestnika i jest otwarta przez 15 minut podczas finałowego koncertu^[26]. W głosowaniu internetowym można zagłosować na własny kraj^[27].

W Konkursie Eurowizji Junior zwyciężyło do tej pory 12 państw. Największą liczbę zwycięstw odniosła Gruzja, której reprezentanci czterokrotnie zwyciężyli w finale. Dwa kraje wygrały dwa razy z rzędu: Polska (w latach 2018–2019) i Francja (w latach 2022–2023).

Wygrane	Kraj	Rok
4	Gruzja	2008, 2011, 2016, 2024
3	Francja	2020, 2022, 2023
2	Białoruś	2005, 2007
	Rosja	2006, 2017
	Malta	2013, 2015
	Polska	2018, 2019
	Armenia	2010, 2021
1	Chorwacja	2003
	Hiszpania	2004
	Holandia	2009
	Ukraina	2012
	Włochy	2014

Tabela miejsc na podium
Lp.	Państwo	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1	Gruzja	4	2	1
2	Francja	3	1	1
3	Armenia	2	5	3
4	Rosja	2	2	0
5	Białoruś	2	1	2
6	Polska	2	1	0
7	Malta	2	0	0
8	Hiszpania	1	3	2
9	Ukraina	1	2	1
10	Holandia	1	1	0
11	Włochy	1	0	1
	Chorwacja	1	0	1
13	Kazachstan	0	2	0
14	Wielka Brytania	0	1	1
15	Bułgaria	0	1	0
	Portugalia	0	1	0
17	Australia	0	0	2
	Serbia	0	0	2
19	Norwegia	0	0	1
	Szwecja	0	0	1
	Litwa	0	0	1
	Słowenia	0	0	1
23	Cypr	0	0	0
	Dania	0	0	0
	Rumunia	0	0	0
	Belgia	0	0	0
	Łotwa	0	0	0
	Grecja	0	0	0
	Macedonia Północna	0	0	0
	Szwajcaria	0	0	0
	Serbia i Czarnogóra	0	0	0
	Mołdawia	0	0	0
	Izrael	0	0	0
	Albania	0	0	0
	Azerbejdżan	0	0	0
	San Marino	0	0	0
	Czarnogóra	0	0	0
	Irlandia	0	0	0
	Walia	0	0	0
	Niemcy	0	0	0
	Estonia	0	0	0

Od 2005 poszczególne finały Konkursu Piosenki Eurowizji Junior organizowane są pod konkretnym sloganem.

Rok	Organizator	Miasto	Slogan
2005	Belgia	Hasselt	Let’s Get Loud
2006	Rumunia	Bukareszt	Let the Music Play
2007	Holandia	Rotterdam	Make a Big Splash
2008	Cypr	Limassol	Fun in the Sun
2009	Ukraina	Kijów	For the Joy of People
2010	Białoruś	Mińsk	Feel the Magic
2011	Armenia	Erywań	Reach for the Top!
2012	Holandia	Amsterdam	Break the Ice!
2013	Ukraina	Kijów	Be Creative
2014	Malta	Marsa	#Together
2015	Bułgaria	Sofia	#Discover
2016	Malta	Valletta	Embrace
2017	Gruzja	Tbilisi	Shine Bright
2018	Białoruś	Mińsk	#LightUp
2019	Polska	Gliwice	Share the Joy
2020		Warszawa	Move the World
2021	Francja	Paryż	Imagine
2022	Armenia	Erywań	Spin the Magic
2023	Francja	Nicea	Heroes
2024	Hiszpania	Madryt	Let’s Bloom

We wrześniu 2003 flamandzki ksiądz i polityk Luc Versteylen skrytykował konkurs za wykorzystywanie dzieci w działalności komercyjnej, a samo widowisko porównał do pedofilii, tłumacząc swoje zdanie słowami: (...) dzieci muszą spełnić wszystkie potrzeby swoich rodziców i rodziny. Negatywne zdanie o idei konkursu wyrazili także inni lokalni politycy^[35].

Wprowadzony w 2017 system głosowania online doprowadził do dużych kontrowersji. Ze względu na ordynację proporcjonalną, to znaczy brak podziału głosów na poszczególne kraje, i jednoczesną możliwość głosowania na reprezentanta własnego kraju oraz wykorzystywanie kart incognito (pozwalających na wysłanie większej liczby głosów z jednego urządzenia), kraje, w których wyrażano większe zainteresowanie konkursem, miały przewagę w wypromowaniu i przekazania większej liczby punktów swym reprezentantom. Podczas konferencji przed konkursem w 2021 EBU oznajmiło, że w kolejnym roku nastąpią zmiany^[36], ostatecznie do nich nie doszło.

• Konkurs Piosenki Eurowizji

• Oficjalna strona konkursu