Konrad Ilski

Konrad Ilski (ur. 19 lutego 1885 w Warszawie, zm. 15 kwietnia 1963 w Gdańsku) – polski polityk, urzędnik, wiceprezydent Warszawy (1922-27), poseł na Sejm I kadencji w II RP z ramienia Związku Ludowo-Narodowego.

Ukończył gimnazjum w Bachmucie na Ukrainie. Studiował prawo, ekonomię i nauki polityczne na uniwersytetach w Warszawie, prawdopodobnie Moskwie, Lipsku, Monachium i Freiburgu, gdzie w 1913 uzyskał stopień doktora nauk politycznych. W latach 1913-19 kierował Katedrą Nauki o Handlu na Wyższych Kursach Handlowych Augusta Zielińskiego w Warszawie. Do 1924 wykładał na tej uczelni organizację handlu i historię polityki handlowej. W tym okresie pracował w Biurze Pracy Społecznej, m.in. opracował dział o szkolnictwie do Rocznika Statystycznego Królestwa Polskiego. Zasiadał we władzach Towarzystwa Rozwoju Przemysłu, Rzemiosł i Handlu w Polsce. W czasie I wojny światowej wszedł do Komitetu Obywatelskiego m.st. Warszawy. W 1916 został po raz pierwszy radnym tego miasta, w 1917 - kierownikiem Wydziału Administracji Majątku Miejskiego. Następnie do 1919 kierował Wydziałem Zaopatrywania Miasta. W tym samym roku został ławnikiem miejskim, którym ponownie wybrano go w 1921.

W latach 1919-21 pełnił kolejno funkcje sekretarza i radcy handlowego misji polskiego rządu na Syberii oraz zastępcy wysokiego komisarza RP w Harbinie i Czycie. Od 1922 do 1927 był wiceprezydentem Warszawy, od 1927 do 1934 - ponownie radnym stolicy. Był posłem na Sejm I RP I kadencji wybranym z listy Związku Ludowo-Narodowego (ZL-N) w okręgu nr 1 (m.st. Warszawa). Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego komisji: administracyjnej i skarbowej, zasiadał też w komisji przemysłowo-handlowej. W latach 1928-30 pełnił funkcję zastępcy posła z listy państwowej. Od 1924 był członkiem Zarządu Głównego i przewodniczącym Zarządu Warszawskiego ZL-N. W 1930 został kierownikiem Wydziału Komunalnego Zarządu Głównego SN. Był też członkiem Rady Naczelnej i Zarządu Stołecznego tej partii. Brał udział w posiedzeniach Unii Międzyparlamentarnej. W okresie II RP był dyrektorem Centralnego Towarzystwa Rzemieślniczego i organizatorem Zjazdów Rzemieślników Państwa Polskiego (1921-24).

Przemawiał na demonstracji przeciwko wyborowi Gabriela Narutowicza na Prezydenta RP 10 maja 1922^[1][2]. W filmie Śmierć prezydenta Jerzego Kawalerowicza z 1977 w jego postać wcielił się Jerzy Adamczak^[3].

Pochowany na cmentarzu katolickim w Sopocie (kwatera G1-A-11)^[4].

• Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom II. E-J, Warszawa 2004, s. 259