Konstanty Baranowski

Konstanty Baranowski
chorąży chorąży
Data urodzenia

1 maja 1889

Data śmierci

1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Konstanty Baranowski (ur. 1 maja 1889, zm. 1940) – polski oficer, zamordowany przez funkcjonariuszy radzieckiego ministerstwa spraw wewnętrznych.

Życiorys

Wyznania rzymskokatolickiego. Szlachcic herbu Ostoja. Pochodził z Kurlandii, z miasta Mitawa. Wykształcenie ogólne zdobył w Szkole Realnej w Mitawie, wojskowe w Nikołajewskiej Szkole Inżynieryjnej, studia ukończył 15 września 1916. Chorąży ze starszeństwem od 01 czerwca 1916.

Uczestnik I wojny światowej. Młodszy oficer Wyborskiej kompanii saperów twierdzy Wyborg od 18 grudnia 1916. Służył w I Korpusie Polskim i 4 Dywizji Strzelców Polskich.

Od 1918 w Wojsku Polskim. Emeryt od 1929. Podczas II wojny światowej został aresztowany i wysłany do obozu w Starobielsku, a następnie przetransportowany do Charkowa i zamordowany w charkowskim oddziale NKWD w kwietniu lub maju 1940. Spoczywa na cmentarzu ofiar totalitaryzmu w Charkowie, gdzie wzniesiono mu tablicę pamiątkową. Symboliczne miejsce pochówku znajduje się również w Toruniu, gdzie mieszkała jego żona i córka.

Rodzina: ojciec – szlachcic, generał major Imperium Rosyjskiego i generał podporucznik Wojska Polskiego, Antoni Longin Baranowski, matka – szlachcianka (herbu Doliwa) Maria Eufrosinia Iwanowna Zacharżewska. Żona Kazakowa Olga Matwiejewna, córka Irina (ur. 31 maja1925)[1].

Nagrody i odznaczenia:

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.