Konstantyn II (antypapież)

Konstantyn II – antypapież w okresie od 5 lipca 767 do 6 sierpnia 768^[1].

Był bratem księcia Toto z Nepi, człowiekiem świeckim^[1]. Po śmierci Pawła I został obwołany papieżem, przez arystokrację rzymską^[2]. Natychmiast nakazał udzielić sobie święceń przez biskupa Georgiosa z Praeneste^[1]. Usilnie zabiegał o poparcie króla Franków, Pepina Krótkiego, lecz bezskutecznie^[2]. Tymczasem kler rzymski na czele z Krzysztofem doszedł do porozumienia z królem Longobardów, Dezyderiuszem^[1]. 30 lipca 768 roku, syn Krzysztofa dokonał zamachu stanu, aresztowano Konstantyna i wybrano papieża Stefana III^[1]. W więzieniu, antypapież został okaleczony i pozbawiony wzroku^[2]. W sierpniu 769 roku odbył się synod, na którym Konstantyn został oficjalnie złożony z urzędu, sponiewierany i wygnany^[1].

• Antypapież
• Poczet papieży