Konwikt jezuicki w Ołomuńcu

Konwikt jezuicki w Ołomuńcu – rozległy zespół barokowych zabudowań w Ołomuńcu w Czechach, powstały w związku z działalnością w tym mieście w XVI-XVIII w. zakonu jezuitów. Znajduje się przy Univerzitní ul. 3 i 5. Od 1958 r. wraz z całym kompleksem budowli konwiktu podlega ochronie jako zabytek kultury (obecnie pod nr 13749/8-3746)^[1].

W 1660 r. jezuici wykupili 12 starych domów przy dzisiejszej Univerzitní ulicy^[2], która do połowy XV w. była centrum żydowskiej dzielnicy Ołomuńca^[3]. W związku z prowadzoną przez zakon działalnością naukową w latach 1660–1667 na ich miejscu wybudowany został według projektu P. Schillera^[2] konwikt (tzw. stary). W latach 1721–24^[3] wzniesiono tu według projektu architekta J. J. Kniebandla zabudowania tzw. nowego konwiktu, przylegające po stronie północnej do zbudowanej nieco wcześniej szkoły jezuickiej, a pomiędzy oba obiektu wbudowano kaplicę Bożego Ciała. Po 1773 r. konwikt został przejściowo przekształcony w seminarium biskupie, po czym w 1785 r. urządzono tu szpital wojskowy i koszary (tzw. Jánošíkova kasárna)^[2].

Obecnie zabudowania konwiktu zajmują Wydziały Filozoficzny i Pedagogiczny ołomunieckiego Uniwersytetu Palackiego oraz uniwersyteckie Centrum Sztuki.

Długi front monumentalnej, dwupiętrowej budowli ciągnie się niewielkim łukiem wzdłuż Univerzitní ulicy. Jego fasada jest wczesnobarokowa, z 22 osiami okiennymi, rozdzielonymi pilastrami o kompozytowych głowicach^[1].