Koszatniczka
| Octodon | |||
| E.T. Bennett, 1832[1] | |||
![]() Koszatniczka pospolita (O. degus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
koszatniczka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Octodon cumingii E.T. Bennett, 1832 (= Sciurus degus G.I. Molina, 1782) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Koszatniczka[4], koszatniczek[5] (Octodon) – rodzaj ssaków z rodziny koszatniczkowatych (Octodontidae). Najliczniejszym przedstawicielem rodzaju jest koszatniczka pospolita (O. degus). Koszatniczki tego gatunku są popularnym gatunkiem hodowanym hobbystycznie[6].
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[7][8][9].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 125–221 mm, długość ogona 81–170 mm; masa ciała 92–300 g[8][10].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1832 roku brytyjski zoolog Edward Turner Bennett w artykule zatytułowanym Charakterystyka nowego rodzaju ssaków z gromady gryzoni z Chile, przedstawiona przez Pana Cuminga, opublikowanym w czasopiśmie „Proceedings of the Committee of Science and Correspondence of the Zoological Society of London”[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) koszatniczka pospolita (O. degus).
Etymologia
Nazwa zwyczajowa
We wcześniejszej polskiej literaturze zoologicznej nazwa „koszatniczka” była stosowana dla oznaczenia gatunku Octodon degus[16][17]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi temu przypisano nazwę koszatniczka pospolita, rezerwując nazwę „koszatniczka” dla rodzaju Octodon[4].
Podział systematyczny
Rodzaj Octodon bywa dzielony (Anna Sporon w 1990 roku i Sharon Vanderlip[18] w 2001) na kilka gatunków: najczęściej spotykaną koszatniczkę (pospolitą), nadbrzeżną i leśną. W literaturze podawana jest jeszcze zamieszkująca chilijskie wyspy przybrzeżne koszatniczka pacyficzna[9]. Do rodzaju należą następujące gatunki[19][10][7][4]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[4] | Podgatunki[8][7][10] | Rozmieszczenie geograficzne[8][7][10] | Podstawowe wymiary[8][10][b] | Status IUCN[20] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Octodon degus | (G.I. Molina, 1782) | koszatniczka pospolita | gatunek monotypowy | endemit Chile: dolne zbocza w Andach pomiędzy Atakama i Valparaíso; zakres wysokości: 0–2000 m n.p.m. | DC: 16,9–21 cm DO: 8,1–13,8 cm MC: 200–300 g |
LC |
| Octodon pacificus | Hutterer, 1994 | koszatniczka pacyficzna | gatunek monotypowy | endemit Chile: wyspa Mocha (Biobío); zakres wysokości: około 390 m n.p.m. | DC: 12,5–19,5 cm DO: 16,5–17 cm MC: około 290 g |
CR | |
| Octodon ricardojeda | D’Elía, Teta, Verzi, Cadenillas & J.L. Patton, 2020 | gatunek monotypowy | Argentyna (zachodnie Neuquén) oraz Chile (rezerwat Malalcauello, północno-wschodnia Araukania); zakres wysokości: 500–1100 m n.p.m. | DC: około 19,2 cm DO: około 13,4 cm MC: około 195 g |
NE | ||
| Octodon bridgesii | G.R. Waterhouse, 1845 | koszatniczka leśna | gatunek monotypowy | Chile (Kordyliera Nadbrzeżna i Andy od O’Higgins do Araukania) i Argentyna (Neuquén); zakres wysokości: 0–1200 m n.p.m. | DC: 15–20 cm DO: 10,2–16,7 cm MC: około 92 g |
VU | |
| Octodon lunatus | Osgood, 1943 | koszatniczka nadbrzeżna | gatunek monotypowy | endemit Chile: Kordyliera Nadbrzeżna od Parku Narodowego Bosque de Fray Jorge (Coquimbo) do Quilpué (Valparaíso); zakres wysokości: 0–1200 m n.p.m. | DC: 16,7–22 cm DO:15,2–16,1 cm MC: około 233 g |
NT |
Kategorie IUCN: NT – gatunek bliski zagrożenia, VU – gatunek narażony, EN – gatunek zagrożony, CR – gatunek krytycznie zagrożony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Koszatniczka pospolita jest wykorzystywana jako zwierzę laboratoryjne. Została także udomowiona i jest popularnym zwierzęciem hobbystycznym[6].
Uwagi
Przypisy
- 1 2 E.T. Bennett. Characters of a New Genus of Rodcnt Mammalia, from Chili, presented by Mr. Cuming. „Proceedings of the Committee of Science and Correspondence of the Zoological Society of London”. 2, s. 46, 1832. (ang.).
- ↑ Meyen 1833 ↓, s. tab. xliv.
- ↑ Meyen 1833 ↓, s. 601.
- 1 2 3 4 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 292. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Erazm Majewski: Słownik nazwisk zoologicznych i botanicznych polskich: zawierający ludowe oraz naukowe nazwy i synonimy polskie, używane dla zwierząt i roślin od XV-go wieku aż do chwili obecnej, źródłowo zebrane i zestawione z synonimami naukowemi łacińskiemi w podwójnym porządku alfabetycznym i pomnożone porównawczym materyałem, zaczerpniętym z innych języków słowiańskich, Tom 2. Warszawa: Nakładem Autora; Skład Główny w Warszawie w księgarni E. Wendego i S-ki, 1894, s. 1–957.
- 1 2 Barbara Gneiser. Abdominale Sonographie beim Degu ( Octodon degus , Molina 1782). „Inaugural-Dissertation”, s. 1–146, 2006. Ludwig-Maximilians-Universität München. (niem.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 568. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 A. Ojeda: Family Octodontidae (Viscacha Rats, Degus, Rock Rats and Coruro). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher Jr. & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 549–550. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Octodon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-18].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 365. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 469.
- ↑ Ruprecht, Kościów, Kłys (ibid)
- ↑ Andrzej Lech Ruprecht, Robert Kościów, Grzegprz Kłys. Koszatniczka Octodon degus (Molina , 1782) , Octodontidae (Rodentia) nowym gatunkie m w faunie ssaków Polski. „Chrońmy przyrodę ojczystą”. LXI (61), s. 69–76, 2005. Instytut Ochrony Przyrody PAN. (pol.).
- ↑ Andrzej L. Ruprecht, Robert Kościów, Grzegorz Kłys: Koszatniczka "Octodon degus" (Molina, 1782), Octodontidae (Rodentia). 2005.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 222.
- ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 140, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ Zygmunt Kraczkiewicz: Ssaki. Wrocław: Polskie Towarzystwo Zoologiczne – Komisja Nazewnictwa Zwierząt Kręgowych, 1968, s. 81, seria: Polskie nazewnictwo zoologiczne.
- ↑ Sharon Lynn Vanderlip: DEGU. A Complete Pet Owner Manual; Barron’s Educational Series, Londyn 2001
- ↑ C.J. Burgin, J.S. Zijlstra, M.A. Becker, H. Handika, J.M. Alston, J. Widness, S. Liphardt, D.G. Huckaby & N.S. Upham: The ASM Mammal Diversity Database. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 2.1) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-05-11]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Octodon – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-05-11]. (ang.).
Bibliografia
- F. Meyen. Beiträge zur zoologie, gesammelt auf einer reise um die erde. „Nova acta physico-medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosum”. 16 (2), s. 549–610; tab. xl–xlvi, 1833. (niem.).
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- Pine R.H., Miller S.D. & Schamberger M.L. 1979. Contributions to the mammalogy of Chile. Mammalia 43: 339-376.
- Walker E.P. 1975. Mammals of the world. vol. II: I-VIII+645-1500. The Johns Hopkins University Press, Baltimore and London.

