Krystyna Krygier

Krystyna Krygier
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1926
Występ

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2013
Łódź

Narodowość

polska

Uczelnia

Politechnika Warszawska, PWSSP w Łodzi

Praca
Styl

modernizm

Projekty

Osiedle im. Włady Bytomskiej, Doły, osiedle Retkinia

Krystyna Krygier, z domu Burza (ur. 20 kwietnia 1926 w Występie, zm. 25 grudnia w 2013[1] w Łodzi) – polska architektka, urbanistka i plastyczka, działająca w Łodzi[2].

Życie i twórczość

Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (dyplom w 1952 roku) oraz absolwentka Wydziału Plastyki Przestrzennej PWSSP w Łodzi. Studentka Władysława Strzemińskiego, przyjaźniła się z Niką Strzemińską, współpracowała z Muzeum Sztuki w Łodzi[3]. Członkini łódzkiego oddziału SARP.

Krystyna Krygier zajmowała się przede wszystkim projektowaniem budynków mieszkalnych oraz osiedli, była jedną z najaktywniej działających projektantek w powojennej Łodzi (od lat 50. do lat 80. XX w.). Pracę zawodową rozpoczęła w łódzkim Biurze Architektoniczno-Urbanistycznym, a od 1955 r. do 1987 r. pracowała tamtejszym w Miastoprojekcie[4].

Opracowała plan osiedla Doły (osiedle im. Włady Bytomskiej) w Łodzi, budowanego w latach 1956–1963 i opartego na wzorcach przedwojennego modernizmu[5] (współautorzy: Stefan Krygier i Romuald Furmanek). Osiedle, stanowiące część Bałut, wzniesione zostało w większości w technologii tradycyjnej (i częściowo z prefabrykatów), posiada zróżnicowaną architekturę, starannie zaprojektowane tereny zielone, usługi w parterach i kameralną skalę (w projekcie były tylko trzy wysokie punktowce, ostatecznie powstało pięć wieżowców)[6][7]. Sama autorka po latach określiła Doły osiedlem wykorzystanych szans[8].

Także w latach 60., razem z Janina Lenczewską-Samotyją, Krystyna Krygier pracowała nad planami osiedla Teofilów (część A od 1963 roku, część B od roku 1965)[5].

Była projektantką, razem z Tadeuszem Sumieniem, największego powojennego osiedla w Łodzi, czyli osiedla Retkinia. To dzielnica dla blisko 70 tys. mieszkańców, zajmująca obszar ok. 400 ha i składająca się z trzech zespołów mieszkaniowych. Realizację rozpoczęto w 1971 r. od zespołu Retkinia-Wschód, gdzie zabudowa została podporządkowana koncepcji ulicy pieszej, z wewnętrznymi terenami zielonymi oraz lokalnym centrum handlowym (projekt: Janina Wachowiak)[9]. Części założeń nie zrealizowano: w ramach osiedla miały powstać mieszkania wielopokoleniowe, a trasę tramwajową planowano poprowadzić w pogłębionym wykopie[10]. W latach 70. Krystyna Krygier opracowała koncepcję zespołu „Śródmieście” dzielnicy mieszkaniowej w Łodzi (współautor: Tadeusz Sumień)[11].

Oprócz projektowania osiedli zajmowała się również działaniami artystycznymi na styku plastyki i architektury (w latach 70. w zespole ze Stefanem Krygierem, stworzyła m.in. projekty osiedlowych form przestrzennych i projekty form elementarnych).

Była żoną Stefana Krygiera, malarza, architekta i teoretyka sztuki. Matka Moniki Krygier, malarki i rzeźbiarki.

Pochowana została na cmentarzu Doły w Łodzi wraz z mężem (kwatera: XI, rząd: 43, grób: 16)[1].

Galeria

Przypisy

  1. 1 2 Krystyna Krygier [online], cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 2023-04-16].
  2. ↑ In memoriam – Pamięci Architektów Polskich – Krystyna Krygier [online], archimemory.pl [dostęp 2020-10-10].
  3. ↑ Krystyna Krygier, Łódź, 31.12.2013 – kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2020-10-10].
  4. ↑ Błażej Ciarkowski, Miastoprojektanci. Łódzcy architekci w czasach PRL-u, Łódź 2018, s. 103–105.
  5. 1 2 Błażej Ciarkowski, Krzysztof Stefański, Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, wyd. I, Łódź, ISBN 978-83-7729-440-6, OCLC 1119730992 [dostęp 2020-10-10].
  6. ↑ Błażej Ciarkowski, Piękne i wyjątkowe – Osiedle „Na Dołach” | miasto Ł [online] [dostęp 2020-10-10] (pol.).
  7. ↑ Redakcja, Historia i obyczaje: Kobiety wielkiej płyty [online], Dziennik Łódzki, 6 sierpnia 2009 [dostęp 2020-10-10] (pol.).
  8. ↑ Rok 2009 – nr 3 [online], archiwum.uml.lodz.pl [dostęp 2020-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-06].
  9. ↑ Przemysław Szafer, Nowa architektura polska. Diariusz lat 1976–1980, Warszawa 1981, s. 191.
  10. ↑ Błażej Ciarkowski, Miastoprojektanci. Łódzcy architekci w czasach PRL-u, Łódź 2018, s. 113–117.
  11. ↑ Przemysław Szafer, Nowa architektura polska. Diariusz z lat 1971–1975, Warszawa 1979, s. 15.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.