Krzywy (Litwa)

Krzywy
Kreiviai
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

wileński

Gmina

Mejszagoła

Populacja
 liczba ludności


4
(2011)

Położenie na mapie rejonu wileńskiego
Mapa konturowa rejonu wileńskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Krzywy”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Krzywy”
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Mapa konturowa Polski w 1939 r., u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Krzywy”
Ziemia54°51′18″N 25°07′52″E/54,855000 25,131000

Krzywy (lit. Kreiviai) – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, w gminie Mejszagoła, nad Duksztą.

Historia

Pod zaborami zaścianek; w II Rzeczypospolitej folwark, wieś i kolonia. W XIX i w początkach XX w. położony był w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.

Od 11 kwietnia 1922[1] leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim[a], w gminach Mejszagoła i Rzesza[2]. W 1931 miejscowość liczyła:[2]

  • folwark w gminie Rzesza – 16 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach,
  • wieś w gminie Rzesza – 24 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach,
  • kolonia w gminie Mejszagoła – 17 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach[2].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 na niepodległej Litwie.

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. W Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich miejscowość leżała w okręgu wileńskim; w Polsce w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926), następnie w województwie wileńskim (1926 - 1945). W ZCZW, na Litwie Środkowej i w początkach przynależności do Polski miejscowość należała do powiatu wileńskiego, następnie do powiatu wileńsko-trockiego.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
  2. 1 2 3 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.

Bibliografia