Kusu (myszy)
| Arvicanthis | |||
| Lesson, 1842[1] | |||
![]() Kusu nilowy (A. niloticus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
kusu | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Kusu[4] (Arvicanthis) – rodzaj ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce i na Półwyspie Arabskim[5][6][7].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 115–188 mm, długość ogona 88–159 mm, długość ucha 13–24 mm, długość tylnej stopy 22–38 mm; masa ciała 48–180 g[6][8].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1842 roku francuski zoolog René Lesson w publikacji swojego autorstwa o tytule Nowa tabela królestwa zwierząt: ssaki[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) kusu nilowy (A. niloticus).
Etymologia
- Arvicanthis (Arviacanthis): rodzaj Arvicola Lacépède, 1799 (karczownik); łac. acanthis ‘kręgosłup’[9].
- Isomys: gr. ισος isos ‘jednakowy, podobny’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10]. Gatunek typowy: Sundevall wymienił dwa gatunki – Isomys testicularis Sundevall, 1843 (= Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803) i Hypudaeus variegatus H. Lichtenstein, 1823 (= Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803) – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Mus variegatus H. Lichtenstein, 1823 (Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803).
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące żyjące współcześnie gatunki[11][8][5][4]:
| Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[4] | Podgatunki[6][5][8] | Rozmieszczenie geograficzne[6][5][8] | Podstawowe wymiary[6][8][b] | Status IUCN[12] |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Arvicanthis rufinus | (Temminck, 1853) | kusu gwinejski | gatunek monotypowy | Gwinea na wschód do Nigerii, izolowane zapisy w północnym Kamerunie i Republice Środkowoafrykańskiej | DC: 11,5–17,7 cm DO: 12,7–14,6 cm MC: 59–168 g |
LC | |
| Arvicanthis ansorgei | O. Thomas, 1910 | kusu sahelski | gatunek monotypowy | Afryka Zachodnia od południowego Senegalu i Gwinei Bissau na wschód przez południowe Mali do Burkina Faso | DC: 12,9–17,7 cm DO: 11–15,9 cm MC: 68–180 g |
LC | |
![]() |
Arvicanthis neumanni | (Matschie, 1894) | kusu somalijski | gatunek monotypowy | Afryka Wschodnia od północnej Etiopii i północnej Somalii na południe do środkowej Tanzanii; zakres wysokości: 400–1500 m n.p.m. | DC: 11,5–16 cm DO: 8,8–11,8 cm MC: 48–72 g |
LC |
| Arvicanthis nairobae | J.A. Allen, 1909 | kusu sawannowy | gatunek monotypowy | wąski pas od środkowej i zachodniej Kenii do północnej Tanzanii; być może południowa Etiopia; zakres wysokości: około 2000 m n.p.m. | DC: 11,8–16,7 cm DO: 9,4–12,9 cm MC: 51–135 g |
LC | |
| Arvicanthis abyssinicus | (Rüppell, 1842) | kusu abisyński | gatunek monotypowy | etiopskie wyżyny po obu stronach Wielkich Rowów Afrykańskich (Erytrea i Etiopia); zakres wysokości: 2000–3400 m n.p.m. | DC: 12,5–15 cm DO: 9,8–10,9 cm MC: 72–125 g |
LC | |
![]() |
Arvicanthis blicki | Frick, 1914 | kusu halny | gatunek monotypowy | endemit Etiopii: góry Chilalo i Bale (na wschód od Wielkich Rowów Afrykańskich); zakres wysokości: 2750–4050 m n.p.m. | DC: 16–17,5 cm DO: 10,2–11,2 cm MC: 40–150 g |
NT |
![]() |
Arvicanthis niloticus | (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803) | kusu nilowy | gatunek monotypowy | od Mauretanii i Senegalu na wschód do Etiopii, na południe do Tanzanii południowo-zachodniej Zambii, na północ wzdłuż rzeki Nil do Delty Nilu (Egipt), izolowane populacje w południowo-zachodniej Arabii (Jemen); zakres wysokości: 200–1200 m n.p.m. | DC: 12,7–18,8 cm DO: 9,2–15,5 cm MC: 89–160 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, NT – gatunek bliski zagrożenia.
Opisano również gatunki wymarłe[13]:
- Arvicanthis afoudensis Mahboubi, Surault & Benammi, 2022[14] (Maroko; miocen)
- Arvicanthis arambourgi Jaeger, 1976[15] (Tanzania; plejstocen)
- Arvicanthis broekhuisi Hordijk & Bruijn, 2009[16] (Grecja; miocen–pliocen)
- Arvicanthis musisii Mein, 1994[17] (Uganda; pliocen)
- Arvicanthis primaevus Jaeger, 1976[15] (Tanzania; plejstocen)
Uwagi
Przypisy
- 1 2 R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 147. (fr.).
- ↑ C.J. Sundevall. Om Professor J. Hedenborgs insaimlingar af Däggdjur i Nordöstra Africa och Arabien. „Kungl. Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar”. 31, s. 219, 1842. (łac. • szw.).
- ↑ F.E. Beddard: Mammalia. W: S.F. Harmer & A.E. Shipley (redaktorzy): The Cambridge natural history. Cz. 10. London: Macmillan and co., limited, 1902, s. 473. (ang.).
- 1 2 3 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- 1 2 3 4 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 524. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 752–753. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Arvicanthis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
- 1 2 3 4 5 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 337. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 123.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 353.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2025-03-03]. (ang.).
- ↑ Taxonomy: Arvicanthis – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2025-03-03]. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Arvicanthis Lesson, 1842, Hesperomys project (Version 24.9.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2025-03-03] (ang.).
- ↑ S. Mahboubi, J. Surault & M. Benammi. New data on the new micromammalian localities of Afoud (Aït Kandoula Basin, Morocco) at the Mio-Pliocene boundary: Biochronological, paleoecological and paleobiogeographic implications. „Geobios”. 74, s. 45, 2022. DOI: 10.1016/j.geobios.2022.06.003. (ang.).
- 1 2 J.-J. Jaeger: Les Rongeurs (Mammalia, Rodentia) du Pléistocène inférieur d’Olduvai Bed I (Tanzanie). Iè partie: les Muridés. W: R.J.G. Savage & S.C. Coryndon (redaktorzy): Fossil vertebrates of Africa. London: Academic, 1976, s. 58–120. (fr.).
- ↑ K. Hordijk & H. de Bruijn. The succession of rodent faunas from the Mio/Pliocene lacustrine deposits of the Florina-Ptolemais-Servia Basin (Greece). „Hellenic Journal of Geosciences”. 44, s. 21–103, 2009. (ang.).
- ↑ P. Mein: Micromammifères du Miocène Supérieur et du Pliocène du Rift occidental, Ouganda. W: B. Senut & M. Pickford (redaktorzy): Geology and Palaeobiology of the Albertine Rift Valley, Uganda-Zaire. Cz. 2: Paleobiology. Orléans: CIFEG, 1994, s. 189. ISBN 978-2-904251-20-7. (fr.).
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).


.jpg)
