Kutnahoryt
 | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
CaMn[CO3]2 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3,5-4 |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Gęstość |
3,12 g/cm3 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, żółtawa, jasnoróżowa i różowoczerwona |
| Rysa |
bezbarwna |
| Połysk |
szklisty, perłowy |
| Współczynnik załamania |
nω = 1,710–1,727 nε = 1,519–1,535 |
| Inne |
charakter optyczny (-) |
Kutnahoryt – minerał z gromady węglanów. Nazwa pochodzi od Kutnej Hory w Czechach, miejsca występowania tego minerału. Tworzy kryształy siodłowe, jest grubo- lub drobnoziarnisty. Tworzy ciągły, acz w pewnej mierze ograniczony szereg izomorficzny z innymi węglanami jak dolomit i ankeryt.
Charakterystyka
Najczęściej tworzy kryształy pręcikowate, zbite masy o nerkowatych powierzchniach oraz krzaczaste skupienia.
- Powstawanie
- W skałach osadowych zasobnych w mangan na drodze autometasomatozy oddziałującej na inne minerały węglanowe.
Występowanie
Występuje w asocjacji z kalcytem, aragonitem, barytem, groutytem, analcymem i pirytem.
Minerały podobne
Bardzo często ze względu na swą barwę mylony z rodochrozytem.
Zastosowanie
- znaczenie kolekcjonerskie.
Bibliografia
- Bolewski A., Manecki A., Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE. Warszawa 1993, ISBN 83-85636-03-X
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck–Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-194-9.
Identyfikatory zewnętrzne: