Lech Poznań (kajakarstwo)
Lech Poznań (kajakarstwo) – nieistniejąca sekcja polskiego klubu Lech Poznań. Sekcja kontynuowała tradycje Grona Miłośników Sportu z pod poznańskiego Lubonia, które zostało założone w 1931 roku. Sekcja wychowała dziewięciu mistrzów Polski i dwunastu wicemistrzów Polski w kajakarstwie oraz zdobywców trzydziestu pięciu tytułów mistrzów Wielkopolski. Największe sukcesy zdobywali na początku lat 50. i połowie lat 60 XX wieku. W 1968 roku sekcja kajakowa KKS Lech Poznań została przekazana poznańskiej Warcie.
Największe sukcesy
Mistrzostwo Polski (9 razy)
Wicemistrzostwo Polski (12 razy)
Brązowy medal Mistrzostw Polski (8 razy)
Mistrzostwo Wielkopolski (35 razy)
Historia
1 stycznia 1931 roku powstało lubońskie Grono Miłośników Sportu, a jego założycielami byli: Stanisław Szajek, Stefan i Adam Roszykowie, Wojciech i Jan Trittowie oraz Maksymilian Krawczyński. Pierwsze sukcesy pojawiły się już w 1932 roku. S. Szajek i J. Tritt wzięli wtedy udział w długodystansowym wyścigu na trasie Poznań-Puszczykowo-Poznań i zajęli w nim 1 miejsce. GMS należało do pierwszych organizacji sportowych, które reaktywowały się po wojnie. Swoją działalność wznowiło 29 lipca 1945 roku, by już po roku znaleźć się w krajowej czołówce. W dniu 29 września rozegrano, również na Rusałce I powojenne mistrzostwa Polski pod patronatem Edwarda Osóbki-Morawskiego, premiera Rządu Jedności Narodowej. Tytuł wicemistrzyni kraju wywalczyła wówczas Stefania Szajkówna[1], a 3. miejsce zajęli Henryk Roszyk i Edmund Żygulski w dwójkach. W 1947 roku Szajkówna na mistrzostwach w Czechowicach zdobyła złoto w jedynkach, a E. Żygulski z M. Wilińskim srebro w dwójkach. W 1948 roku na Rusałce kolejny tytuł zdobyła Szajkówna, a laur wicemistrzowski na dystansie 10 kilometrów wywalczył Edmund Żygulski. W 1949 roku działacze GMS postanowili związać dalsze losy kajakarzy z klubem kolejarskim. W październiku 1949 roku kajakarze GMS znaleźli się w szeregach ZZK. W 1949 roku trzeci tytuł do kolekcji dołożyła Stefania Szajkówna. Aż trzy tytuły wicemistrzowskie zdobył Jan Szajek, a Henryk Szymkowiak dwa razy stawał na najniższym stopniu podium. W 1950 roku w Szczecinie. Lubonianka Stefania Szajkówna po raz czwarty zdobyła mistrzostwo Polski w konkurencji jedynek a z Felicją Haraszkiewiczówną zdobyła mistrzostwo w dwójce. Na krótkim dystansie wicemistrzostwo zdobył H. Szymkowiak, a wspólnie z J. Szajkiem wywalczył drugą lokatę w wyścigu długodystansowym. W mistrzostwach Polski juniorów Urszula Szajkowska z Zofią Gerkówną zdobyły mistrzostwo Polski w dwójkach, a w jedynkach ta pierwsza ustąpiła tylko Dzierżbickiej ze Stali. W 1951 roku Szajkowska ratuje honor sekcji, zdobywając mistrzowski laur na dystansie 500 m. Od 1953 roku, kiedy z sekcji odeszła Szajkowska, reprezentanci Kolejarza przestali się liczyć na wielkich torach regatowych. Tylko Edmund Żygulski, 7-krotny wicemistrz Polski, wciąż rywalizował z najlepszymi. Nadzieje odżyły jeszcze raz, kiedy w mistrzostwach Polski w 1964 roku w Elblągu Eugeniusz Sierecki zdobył w jedynkach pierwsze miejsce i powtórzył ten sukces w dwójkach wspólnie z Andrzejem Michalakiem. Zawodnicy ci potwierdzili swą formę podczas strefowych mistrzostw Polski, zajmując ponownie 1. miejsce. Piękna karta sukcesów sekcji kajakarskiej KKS Lech Poznań została zamknięta w 1968 roku. Decyzją kierownictwa klubu sekcja kajakowa KKS Lech została przekazana Warcie Poznań.